Konvikt
Kon vikt Substantiv, Neutrum , das |Konv i kt |lateinisch convictus = das Zusammenleben, die Tischgemeinschaft, zu: convictum, 2. Partizip von: convivere = zusammenleben 1 Stift 1b 2 österreichisch katholisches Internat
Konviktuale
Kon vik tu a le Substantiv, maskulin , der |Konviktu a le |der Konviktuale; Genitiv: des Konviktualen, Plural: die Konviktualen Bewohner eines Konvikts