English-Thai Dictionary
zamindar
N ชาวนา หรือ เจ้าของที่ดิน ที่ ต้อง จ่าย ค่า ภาษีที่ดิน ใน อินเดีย สมัยก่อน
Webster's 1913 Dictionary
ZAMINDAR
Zam `in *dar ", n. Etym: [Hind. zemindar, zamindar, a landholder, Per. zamindar; zamin land dar holding. ]
Defn: A landowner; also, a collector of land revenue; now, usually, a kind of feudatory recognized as an actual proprietor so long as he pays to the government a certain fixed revenue. [Written also zemindar. ] [India ]
ZAMINDARY; ZAMINDARI
ZAMINDARY; ZAMINDARI Zam "in *da *ry, Zam "in *da *ri, n.
Defn: The jurisdiction of a zamindar; the land possessed by a zamindar. [Written also zemindary, zemindari.]
New American Oxford Dictionary
zamindar
za min dar |ˈzamənˌdär, zəˌmēnˈdär ˈzæmənˌdɑr |(also zemindar ) ▶noun Indian a landowner, esp. one who leases his land to tenant farmers. ORIGIN via Urdu from Persian zamīndār, from zamīn ‘land ’ + -dār ‘holder. ’
zamindari
zam in dar i |ˌzamənˈdärē, zəˌmēn -ˌzæmənˈdɑri | ▶noun Indian historical the system under which zamindars held land. • the office or territory of a zamindar. ORIGIN Urdu.
Oxford Dictionary
zamindar
zamindar |zəˈmiːndɑː |(also zemindar ) ▶noun Indian historical a landowner, especially one who leases his land to tenant farmers. ORIGIN via Urdu from Persian zamīndār, from zamīn ‘land ’ + -dār ‘holder ’.
zamindari
zamindari |zəˈmiːndəri, ˌzəmiːnˈdɑːri |(also zemindari or zamindary ) ▶noun [ mass noun ] Indian historical the system under which zamindars held land. • the office or territory of a zamindar. ORIGIN Urdu.