Logo The Wordsmith Dictionary
Exact matches only Allow stemming Match all embedded
English-Thai Dictionary

verbose

ADJ ซึ่ง ใช้ ถ้อยคำ มากเกินไป  ซึ่ง ใช้ ภาษา ฟุ่มเฟือย  ซึ่ง ใช้ คำ มากเกินไป  wordy prolix talkative laconic sueng-chai-toi-kam-mak-koen-pai

 

verbosely

ADV อย่าง ใช้ ถ้อยคำ มากเกินไป  wordily lengthily oratorically talkatively yang-chai-toi-kam-mak-koen-pai

 

verboseness

N การ ใช้ ถ้อยคำ มากเกินไป  loquacity grarrulity kan-chai-toi-kam-mak-koen-pai

 

verbosity

N การ ใช้ ถ้อยคำ มากเกินไป  wordiness loquacity prolixity kan-chai-toi-kam-mak-koen-pai

 

Webster's 1828 Dictionary

VERBOSE

a.[L. verbosus.] Abounding in words; using or containing more words than are necessary; prolix; tedious by a multiplicity of words; as a verbose speaker; a verbose argument.

 

VERBOSITY, VERBOSENESS

n. 1. Employment of a superabundance of words; the use of more words than are necessary; as the verbosity of a speaker.
2. Superabundance of words; prolixity; as the verbosity of a discourse or argument.

 

Webster's 1913 Dictionary

VERBOSE

Ver *bose ", a. Etym: [L. verbosus, from verbum a word. See Verb. ]

 

Defn: Abounding in words; using or containing more words than are necessary; tedious by a multiplicity of words; prolix; wordy; as, a verbose speaker; a verbose argument. Too verbose in their way of speaking. Ayliffe.-- Ver *bose "ly, adv. -- Ver *bose "ness, n.

 

VERBOSITY

Ver *bos "i *ty n.; pl. Verbosities. Etym: [L. verbositas: cf. F.verbosité.]

 

Defn: The quality or state of being verbose; the use of more words than are necessary; prolixity; wordiness; verbiage. The worst fault, by far, is the extreme diffuseness and verbosity of his style. Jeffrey.

 

New American Oxford Dictionary

verbose

ver bose |vərˈbōs vərˈboʊs | adjective using or expressed in more words than are needed: much academic language is obscure and verbose. DERIVATIVES ver bose ly adverb ORIGIN late 17th cent.: from Latin verbosus, from verbum word.

 

verbosity

ver bos i ty |vərˈbäsətē vɜːrˈbɑːsəti | noun the quality of using more words than needed; wordiness: a critic with a reputation for verbosity.

 

verboten

ver bo ten |fərˈbōtn, vər -fərˈboʊtn | adjective forbidden, esp. by an authority. ORIGIN German.

 

Oxford Dictionary

verbose

verbose |vəːˈbəʊs | adjective using or expressed in more words than are needed: much academic language is obscure and verbose. DERIVATIVES verbosely adverb ORIGIN late 17th cent.: from Latin verbosus, from verbum word .

 

verbosity

verbosity |vəˈbɒsɪti | noun [ mass noun ] the fact or quality of using more words than needed; wordiness: a critic with a reputation for verbosity.

 

verboten

verboten |vəːˈbəʊt (ə )n, German fɛɐˈbəɔːtn | adjective forbidden, especially by an authority. ORIGIN German.

 

American Oxford Thesaurus

verbose

verbose adjective try not to be so verbose when you're being interviewed: wordy, loquacious, garrulous, talkative, voluble; long-winded, flatulent, lengthy, prolix, tautological, pleonastic, periphrastic, circumlocutory, circuitous, wandering, discursive, digressive, rambling; informal mouthy, gabby, chatty, motormouthed. ANTONYMS succinct, laconic.

 

Oxford Thesaurus

verbose

verbose adjective verbose articles from amateur authors: wordy, loquacious, garrulous, talkative, voluble, orotund, expansive, babbling, blathering, prattling, prating, jabbering, gushing, effusive; long-winded, lengthy, protracted, prolix, periphrastic, circumlocutory, circuitous, tautological, repetitious, redundant, tortuous, indirect, convoluted; diffuse, discursive, digressive, rambling, wandering, meandering; informal mouthy, gabby, windy, gassy, with the gift of the gab, having kissed the Blarney stone, yakking, big-mouthed; Brit. informal wittering; rare multiloquent, multiloquous, ambagious, logorrhoeic, pleonastic. ANTONYMS succinct, laconic.

 

verbosity

verbosity noun the dialogue is a reasonable compromise between clarity and verbosity: wordiness, verboseness, loquacity, garrulity, talkativeness, volubility, expansiveness, babbling, blathering, waffling, prattling, prating, jabbering, gushing; long-windedness, lengthiness, protractedness, verbiage, prolixity, periphrasis, tautology, circumlocution, convolution, redundancy; diffuseness, discursiveness, digressiveness; informal the gift of the gab, big mouth, mouthiness, gassiness, gabbiness, windiness, blah-blah, gobbledegook; Brit. informal wittering; rare orotundity, logorrhoea, multiloquence, pleonasm, perissology. ANTONYMS brevity, taciturnity.

 

Duden Dictionary

verbocken

ver bo cken schwaches Verb umgangssprachlich |verb o cken |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « zu: einen Bock schießen (Bock 1 ) falsch machen, verderben, verpfuschen du hast alles verbockt

 

verbockt

ver bockt Adjektiv |verb o ckt |zu bocken 2 ganz und gar bockig ein verbocktes Kind

 

Verbodmung

Ver bod mung Substantiv, feminin , die |Verb o dmung | so viel wie Bodmerei

 

verbogen

ver bo gen Adjektiv |verb o gen |[durch Biegen ] aus der Form gebracht und dadurch unansehnlich oder unbrauchbar eine verbogene Brille

 

verbohren

ver boh ren schwaches Verb umgangssprachlich |verb o hren |sich verbohren; Perfektbildung mit »hat « ursprünglich = falsch bohren a sich verbissen mit etwas beschäftigen sich in die Arbeit verbohren b hartnäckig -verbissen an etwas festhalten, davon nicht loskommen sich in eine fixe Idee verbohren

 

verbohrt

ver bohrt Adjektiv umgangssprachlich abwertend |verb o hrt |nicht von seiner Meinung, Absicht abzubringen; uneinsichtig, unbelehrbar, starrköpfig, von einer solchen Haltung zeugend ein verbohrter Mensch

 

Verbohrtheit

Ver bohrt heit Substantiv, feminin umgangssprachlich abwertend , die |Verb o hrtheit |die Verbohrtheit; Genitiv: der Verbohrtheit, Plural: die Verbohrtheiten das Verbohrtsein

 

verborgen

ver bor gen Adjektiv |verb o rgen |a abgelegen und deshalb nicht leicht auffindbar wir haben selbst in den verborgensten Winkeln des Hauses gesucht b nicht sichtbar, nicht ohne Weiteres als vorhanden feststellbar, erkennbar eine verborgene Falltür | eine verborgene Gefahr | verborgene Talente | es wird ihm nicht verborgen bleiben (er wird es bemerken, erfahren )im Verborgenen geheim seine Affären konnten nicht im Verborgenen bleiben ; von anderen, von der Öffentlichkeit unbemerkt sie wirkte im Verborgenen

 

verborgen

ver bor gen schwaches Verb |verb o rgen |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « zu borgen vorübergehend einem andern zur Benutzung überlassen

 

verborgen

ver bor gen verbergen |verb o rgen |

 

Verborgenheit

Ver bor gen heit Substantiv, feminin , die |Verb o rgenheit |1 ohne Plural das Verborgensein 2 2 gehoben etwas Verborgenes; Geheimnis

 

verbösern

ver sern schwaches Verb scherzhaft |verb ö sern |schlimmer machen

 

Verbot

Ver bot Substantiv, Neutrum , das |Verb o t |das Verbot; Genitiv: des Verbot [e ]s, Plural: die Verbote mittelhochdeutsch verbot, zu verbieten 1 Befehl, Anordnung, etwas Bestimmtes zu unterlassen ein strenges, polizeiliches, behördliches, ärztliches Verbot | ein Verbot aufheben, befolgen, einhalten, beachten, übertreten | sich an ein Verbot halten | er hat gegen mein ausdrückliches Verbot geraucht 2 Anordnung, nach der etwas nicht existieren darf das gesetzliche Verbot der Kinderarbeit, von Kinderpornografie | das weltweite Verbot von Atomwaffen

 

verboten

ver bo ten Adjektiv umgangssprachlich |verb o ten |zu verbieten unmöglich 2 eine verbotene Farbzusammenstellung | verboten aussehen

 

verbotenerweise

ver bo te ner wei se Adverb |verb o tenerw ei se |trotz eines Verbots

 

Verbotsantrag

Ver bots an trag Substantiv, maskulin Rechtssprache , der |Verb o tsantrag | Antrag 1a , etwas [gerichtlich ] zu verbieten

 

Verbotsgesetz

Ver bots ge setz Substantiv, Neutrum österreichische Rechtssprache , das Gesetz über das Verbot, sich wieder nationalsozialistisch zu betätigen

 

Verbotsirrtum

Ver bots irr tum Substantiv, maskulin Rechtssprache , der |Verb o tsirrtum |in der Verkennung des Verbotenseins einer eigenen Handlung bestehender Irrtum eines Täters

 

Verbotsschild

Ver bots schild Substantiv, Neutrum , das |Verb o tsschild |das Verbotsschild < Plural: -er > 1 Verkehrswesen Verkehrsschild mit einem Verbotszeichen 2 Schild mit einer Aufschrift, die ein Verbot 1 enthält

 

Verbotstafel

Ver bots ta fel Substantiv, feminin , die |Verb o tstafel |

 

Verbotsverfahren

Ver bots ver fah ren Substantiv, Neutrum Rechtssprache , das |Verb o tsverfahren |[gerichtliches ] Verfahren, in dem über ein Verbot einer Partei o. Ä. entschieden wird ein Verbotsverfahren einleiten

 

verbotswidrig

ver bots wid rig Adjektiv |verb o tswidrig |gegen ein bestehendes Verbot verstoßend verbotswidriges Handeln | verbotswidrig parken

 

Verbotszeichen

Ver bots zei chen Substantiv, Neutrum Verkehrswesen , das |Verb o tszeichen |Verkehrszeichen, das ein Verbot 1 anzeigt

 

Spanish Dictionary

verbo

verbo nombre masculino 1 Clase de palabra con la que se expresan acciones, procesos, estados o existencia que afectan a las personas o las cosas; tiene variación de tiempo, aspecto, modo, voz, número y persona y funciona como núcleo del predicado :son verbos las palabras como caer, dormir, buscar ’ o ‘querer .2 formal Lenguaje, capacidad de expresarse por medio de la palabra y manera de hacerlo :una persona de verbo fácil; el verbo encadenado se libera; has comprobado en la biblioteca los abusos del verbo: cuánta proliferación inútil .ETIMOLOGÍA Préstamo (s. xiii ) del latín verbum palabra ’, especializado en verbo, parte de la oración .

 

verborragia

verborragia nombre femenino despectivo Empleo excesivo de palabras al hablar .SINÓNIMO verborrea .

 

verborrea

verborrea nombre femenino Empleo excesivo de palabras al hablar :la verborrea del presentador de concursos puede agotar mentalmente a los participantes; la verborrea del hermano del vicepresidente en los minutos de espera para su declaración ante el juez contrastó con el mutismo del que hizo gala a su salida .SINÓNIMO verborragia .

 

verbosidad

verbosidad nombre femenino Uso de gran cantidad de palabras, generalmente demasiadas, al hablar o expresar una idea :con su incesante verbosidad, y ese preguntar que no aguarda respuestas, no pudimos ni siquiera replicar .SINÓNIMO verborrea .

 

verboso, -sa

verboso, -sa adjetivo [persona ] Que habla mucho y con demasiadas palabras :era verboso en sus explicaciones y aburría .

 

Sanseido Wisdom Dictionary

verbose

ver bose /vəː r bóʊs /形容詞 かたく 言葉数の多い, くどい, 冗長な .ly 副詞 くどくどと .ness 名詞

 

verbosity

ver bos i ty /vəː r bɑ́səti |-bɔ́s -/名詞 U かたく 言葉数の多いこと (wordiness ), くどいこと, 冗長, 冗漫 .