Logo The Wordsmith Dictionary
Exact matches only Allow stemming Match all embedded
English-Thai Dictionary

verbal

ADJ ที่ ใช้ คำพูด  ที่ ประกอบด้วย คำพูด  oral vocal vocalized articulated unvoiced unexpressed unsaid kam-nam-ti-ma-jak-kam-kri-ya

 

verbal diarrhoea

SL พูดพล่าม  พูด ไม่ หยุด  pud-plam

 

verbal noun

N คำนาม ที่ มาจาก คำกริยา  เช่น  คำกริยา ที่ นำหน้า ด้วย  to(เช่น  to dance และ การ ทำ คำกริยา ให้ เป็น คำนาม โดย เติม -ing(เช่น  dancing kan-sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud

 

verbalization

N การแสดง ความรู้สึก หรือ ความคิด เป็น คำพูด  expression utterance kan-sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud

 

verbalize

VT เปลี่ยน ให้ เป็น คำกริยา  ผัน ให้ เป็น คำกริยา  verbify plian-hai-pen-kam-kri-ya

 

verbalize

VT แสดง ความรู้สึก หรือ ความคิด เป็น คำพูด  articulate speak vocaliize silence sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud

 

verbalizer

N ผู้แสดง ความรู้สึก หรือ ความคิด เป็น คำพูด  ผู้พูด  pu-sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud

 

verbally

ADV ทาง คำพูด  โดย คำพูด  lexically orally word for word literally spoken tang-kam-pud

 

verbatim

ADJ ซึ่ง มี ลักษณะ คำต่อคำ  ซึ่ง ตรง ตาม ตัวอักษร  letter-for-letter line-for-line word-for-word paraphrased sueng-mi-lak-sa-na-kam-to-kam

 

verbatim

ADV อย่าง คำต่อคำ  ตาม ตัวอักษร  literally word for word yang-kam-to-kam

 

Webster's 1828 Dictionary

VERBAL

a.[L. verbalis.] 1. Spoken; expressed to the ear in words; not written; as a verbal message; a verbal contract; verbal testimony.
2. Oral; uttered by the mouth.
3. Consisting in mere words; as a verbal reward.
4. Respecting words only; as a verbal dispute.
5. Minutely exact in words, or attending to words only; as a verbal critic.
6. Literal; having word answering to word; as a verbal translation.
7. In grammar, derived from a verb; as a verbal noun.
8. Verbose; abounding with words. [Not in use. ]

 

VERBALITY

n.Mere words; bare literal expressions.

 

VERBALIZE

v.t.To convert into a verb.

 

VERBALLY

adv. 1. In words spoken; by words uttered; orally.
2. Word for word; as, to translate verbally.

 

VERBATIM

adv. [L.] Word for word; in the same words; as, to tell a story verbatim as another has related it.

 

Webster's 1913 Dictionary

VERBAL

Ver "bal, a. Etym: [F., fr. L. verbalis. See Verb. ]

 

1. Expressed in words, whether spoken or written, but commonly in spoken words; hence, spoken; oral; not written; as, a verbal contract; verbal testimony. Made she no verbal question Shak. We subjoin an engraving. .. which will give the reader a far better notion of the structure than any verbal description could convey to the mind. Mayhew.

 

2. Consisting in, or having to do with, words only; dealing with words rather than with the ideas intended to be conveyed; as, a verbal critic; a verbal change. And loses, though but verbal, his reward. Milton. Mere verbal refinements, instead of substantial knowledge. Whewell.

 

3. Having word answering to word; word for word; literal; as, a verbal translation.

 

4. Abounding with words; verbose. [Obs. ] Shak.

 

5. (Gram. )

 

Defn: Of or pertaining to a verb; as, a verbal group; derived directly from a verb; as, a verbal noun; used in forming verbs; as, a verbal prefix. Verbal inspiration. See under Inspiration. -- Verbal noun (Gram. ), a noun derived directly from a verb or verb stem; a verbal. The term is specifically applied to infinitives, and nouns ending in -ing, esp. to the latter. See Gerund, and -ing, 2. See also, Infinitive mood, under Infinitive.

 

VERBAL

VERBAL Ver "bal, n. (Gram. )

 

Defn: A noun derived from a verb.

 

VERBALISM

VERBALISM Ver "bal *ism, n.

 

Defn: Something expressed verbally; a verbal remark or expression.

 

VERBALIST

VERBALIST Ver "bal *ist, n.

 

Defn: A literal adherent to, or a minute critic of, words; a literalist.

 

VERBALITY

VERBALITY Ver *bal "i *ty, n.

 

Defn: The quality or state of being verbal; mere words; bare literal expression. [R.] "More verbality than matter. " Bp. Hall.

 

VERBALIZATION

VERBALIZATION Ver `bal *i *za "tion, n.

 

Defn: The act of verbalizing, or the state of being verbalized.

 

VERBALIZE

Ver "bal *ize, v. t. [imp. & p. p. Verbalized; p. pr. & vb. n.Verbalizing.] Etym: [Cf. F. verbaliser. ]

 

Defn: To convert into a verb; to verbify.

 

VERBALIZE

VERBALIZE Ver "bal *ize, v. i.

 

Defn: To be verbose.

 

VERBALLY

VERBALLY Ver "bal *ly, adv.

 

1. In a verbal manner; orally.

 

2. Word for word; verbatim. Dryden.

 

VERBARIAN

VERBARIAN Ver *ba "ri *an, a.

 

Defn: Of or pertaining to words; verbal. [R.] Coleridge.

 

VERBARIAN

VERBARIAN Ver *ba "ri *an, n.

 

Defn: One who coins words. [R.] Southey gives himself free scope as a verbarian. Fitzed. Hall.

 

VERBARIUM

Ver *ba "ri *um, n. Etym: [NL. , fr. L. verbum word. ]

 

Defn: A game in word making. See Logomachy, 2.

 

VERBATIM

Ver *ba "tim, adv. Etym: [LL. , fr. L. verbum word. ]

 

Defn: Word for word; in the same words; verbally; as, to tell a story verbatim as another has related it. Verbatim et literatim Etym: [LL. ], word for word, and letter for letter.

 

New American Oxford Dictionary

verbal

ver bal |ˈvərbəl ˈvərbəl | adjective 1 relating to or in the form of words: the root of the problem is visual rather than verbal | verbal abuse. spoken rather than written; oral: a verbal agreement. tending to talk a lot: he's very verbal. 2 Grammar of, relating to, or derived from a verb: a verbal adjective. noun Grammar a word or words functioning as a verb. a verbal noun. DERIVATIVES ver bal ly adverb ORIGIN late 15th cent. (describing a person who deals with words rather than things ): from French, or from late Latin verbalis, from verbum word (see verb ). usage: It is sometimes said that the true sense of the adjective verbal is of or concerned with words,whether spoken or written (as in verbal abuse ), and that it should not be used to mean spoken rather than written ’ (as in a verbal agreement ). For this strictly spoken sense, it is said that the adjective oral should be used instead. In practice, however, verbal is well established in this sense and, even in legal contexts, a verbal agreement is understood to mean a contract whose accepted terms have been spoken rather than written.

 

verbal diarrhea

ver bal di ar rhe a noun informal the fact or habit of talking too much: was it necessary to have the narrator exhibit verbal diarrhea throughout the entire picture?

 

verbalism

ver bal ism |ˈvərbəˌlizəm ˈvərbəlɪzəm | noun concentration on forms of expression rather than content. a verbal expression. excessive or empty use of language. DERIVATIVES ver bal ist noun, ver bal is tic |ˌvərbəˈlistik |adjective

 

verbalize

ver bal ize |ˈvərbəˌlīz ˈvərbəˌlaɪz | verb 1 [ with obj. ] express (ideas or feelings ) in words, esp. by speaking out loud: they are unable to verbalize their real feelings. 2 [ no obj. ] speak, esp. at excessive length and with little real content: the dangers of verbalizing about art. 3 [ with obj. ] make (a word, esp. a noun ) into a verb. DERIVATIVES ver bal iz a ble adjective, ver bal i za tion |ˌvərbələˈzāSHən, -ˌlīˈzā - |noun, ver bal iz er noun

 

verbal noun

ver bal noun noun Grammar a noun formed by inflection of a verb and partly sharing its constructions, such as smoking in smoking is forbidden . See -ing 1.

 

verbal overshadowing

ver bal o ver shad ow ing noun Psychology the tendency of verbalization to impair the recall of visual memories, resulting in unreliable eyewitness accounts.

 

verbascum

ver bas cum |vərˈbaskəm vərˈbæskəm | noun a plant of a genus that comprises the mulleins. [Genus Verbascum, family Scrophulariaceae. ] ORIGIN modern Latin, from Latin, literally mullein.

 

verbatim

ver ba tim |vərˈbātəm vərˈbeɪdɪm | adverb & adjective in exactly the same words as were used originally: [ as adv. ] : subjects were instructed to recall the passage verbatim | [ as adj. ] : your quotations must be verbatim. ORIGIN late 15th cent.: from medieval Latin, from Latin verbum word. Compare with literatim .

 

Oxford Dictionary

verbal

ver ¦bal |ˈvəːb (ə )l | adjective 1 relating to or in the form of words: the root of the problem is visual rather than verbal | verbal abuse. spoken rather than written; oral: a verbal agreement. tending to talk a lot: he's very verbal. 2 Grammar relating to or derived from a verb: a verbal adjective. noun 1 Grammar a word or words functioning as a verb. a verbal noun. 2 [ mass noun ] (also verbals ) Brit. informal abuse; insults: just a bit of air-wave verbals. 3 (verbals ) informal the lyrics of a song or the dialogue of a film. 4 (usu. verbals ) Brit. informal a verbal statement containing a damaging admission alleged to have been made to the police, and offered as evidence by the prosecution. verb ( verbals, verballing, verballed ) [ with obj. ] Brit. informal attribute a damaging statement to (a suspect ), especially dishonestly. DERIVATIVES verbally adverb ORIGIN late 15th cent. (describing a person who deals with words rather than things ): from French, or from late Latin verbalis, from verbum word (see verb ). usage: It is sometimes said that the true sense of the adjective verbal is of or concerned with words ’, whether spoken or written (as in verbal abuse ), and that it should not be used to mean spoken rather than written ’ (as in a verbal agreement ). For this sense, it is said that the adjective oral should be used instead. In practice, however, verbal is well established in this sense and, in certain idiomatic phrases (such as a verbal agreement ), cannot be simply replaced by oral .

 

verbal diarrhoea

ver ¦bal diar |rhoea noun [ mass noun ] informal the quality or habit of talking too much.

 

verbalism

ver ¦bal |ism |ˈvəːb (ə )lɪz (ə )m | noun [ mass noun ] concentration on forms of expression rather than content. [ count noun ] a verbal expression. excessive or empty use of language. DERIVATIVES verbalist noun, verbalistic |-ˈlɪstɪk |adjective

 

verbalize

verbalize |ˈvəːb (ə )lʌɪz |(also verbalise ) verb [ with obj. ] 1 express (ideas or feelings ) in words, especially by speaking out loud: they are unable to verbalize their real feelings. 2 [ no obj. ] speak, especially at length and with little real content: the dangers of verbalizing about art. 3 make (a word, especially a noun ) into a verb. DERIVATIVES verbalizable adjective, verbalization |-ˈzeɪʃ (ə )n |noun, verbalizer noun

 

verbal noun

ver ¦bal noun noun Grammar a noun formed as an inflection of a verb and partly sharing its constructions, such as smoking in smoking is forbidden . See -ing 1.

 

verbal overshadowing

ver bal o ver shad ow ing noun Psychology the tendency of verbalization to impair the recall of visual memories, resulting in unreliable eyewitness accounts.

 

verbascum

verbascum |vəːˈbaskəm | noun ( pl. verbascums ) a plant of a genus that comprises the mulleins. Genus Verbascum, family Scrophulariaceae. ORIGIN modern Latin, from Latin, literally mullein .

 

verbatim

verbatim |vəːˈbeɪtɪm | adverb & adjective in exactly the same words as were used originally: [ as adv. ] : subjects were instructed to recall the passage verbatim | a verbatim account. ORIGIN late 15th cent.: from medieval Latin, from Latin verbum word . Compare with literatim .

 

American Oxford Thesaurus

verbal

verbal adjective a verbal agreement: oral, spoken, stated, said, verbalized, expressed; unwritten, word-of-mouth.

 

verbatim

verbatim adverb I memorized his monologue verbatim: word for word, letter for letter, line for line, to the letter, literally, exactly, precisely, accurately, closely, faithfully.

 

Oxford Thesaurus

verbal

verbal adjective he was given a verbal assurance that his application would be approved: oral, spoken, said, uttered, articulated, expressed, stated, verbalized, vocal, unwritten, by mouth, word-of-mouth; Latin viva voce. ANTONYMS non-verbal, unspoken; written. noun Brit. informal I'd go out on the pitch and get a load of verbal from the crowd: abuse, stream /torrent of abuse, teasing, hectoring, jeering, barracking, cursing, scolding, upbraiding, rebuke, reproval, castigation, revilement, vilification, vituperation, defamation, slander, flak; insults, curses, aspersions; informal mud-slinging, bad-mouthing, tongue-lashing, a lashing, a roasting, a caning; Brit. informal stick, slagging off, slating, a rollicking, a wigging, a rocket; Brit. vulgar slang a bollocking. ANTONYMS praise.

 

verbatim

verbatim adverb their stories were taped and then transcribed verbatim: word for word, letter for letter, line for line, to the letter, literally, exactly, precisely, in every detail, closely, faithfully, religiously, rigorously, punctiliously, with strict attention to detail, strictly; rare literatim. ANTONYMS loosely, imprecisely. adjective a verbatim record of the proceedings: word for word, letter for letter, line for line, literal, exact, direct, precise, close, faithful, undeviating, strict; unadulterated, unabridged, unvarnished, unembellished. ANTONYMS loose, imprecise.

 

Duden Dictionary

Verba

Ver ba |V e rba |Plural von Verbum

 

verbacken

ver ba cken unregelmäßiges Verb |verb a cken |unregelmäßiges Verb; verbäckt /verbackt, verbackte /(veraltend : ) verbuk, hat verbacken a zum Backen verwenden nur beste Zutaten verbacken b backend zu etwas verarbeiten 1b Mehl zu Brot verbacken c beim Backen verbrauchen ein Kilo Butter verbacken d sich verbacken sich in einer bestimmten Weise verbacken a lassen das Mehl verbäckt sich gut

 

verbal

ver bal Adjektiv |verb a l |spätlateinisch verbalis, zu lateinisch verbum, Verb 1 bildungssprachlich mit Worten, mithilfe der Sprache [erfolgend ] ein verbaler Protest | Gefühle, die sich verbal nicht ausdrücken lassen 2 Sprachwissenschaft als Verb, wie ein Verb [gebraucht ], durch ein Verb [ausgedrückt ] eine verbale Ableitung

 

Verbalabstraktum

Ver bal ab s trak tum , Ver bal abs trak tum Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a labstraktum |von einem Verb abgeleitetes Abstraktum z. B. »Hilfe « von »helfen «

 

Verbaladjektiv

Ver bal ad jek tiv Substantiv, Neutrum , das |Verb a ladjektiv |das Verbaladjektiv; Genitiv: des Verbaladjektivs, Plural: die Verbaladjektive a als Adjektiv gebrauchte Verbform, Partizip z. B. blühend b selten von einem Verb abgeleitetes Adjektiv z. B. tragbar

 

Verbale

Ver ba le Substantiv, Neutrum , das |Verb a le |das Verbale; Genitiv: des Verbales, Plural: die Verbalien 1 von einem Verb abgeleitetes Wort (z. B. Sprecher von sprechen ) 2 meist im Plural veraltet verbale, mündliche Äußerung 3 nur Plural veraltet bloße Kenntnisse von Ausdrücken; Wortkenntnisse; Gegensatz Realien 3

 

Verbalerotiker

Ver bal ero ti ker Substantiv, maskulin Sexualkunde , der |Verb a lerotiker |jemand, der sexuelle Befriedigung daraus zieht, in anschaulich-derber, obszöner Weise über sexuelle Dinge zu sprechen

 

Verbalerotikerin

Ver bal ero ti ke rin Substantiv, feminin , die |Verb a lerotikerin |weibliche Form zu Verbalerotiker

 

Verbalinjurie

Ver bal in ju rie Substantiv, feminin bildungssprachlich , die |Verb a linjurie |Beleidigung durch Worte

 

Verbalinspiration

Ver bal in s pi ra ti on , Ver bal in spi ra ti on Substantiv, feminin , die |Verb a linspirati o n |die Verbalinspiration; Genitiv: der Verbalinspiration wörtliche Eingebung der Bibeltexte durch den Heiligen Geist (nach früherer theologischer Lehre ); vgl. Personalinspiration, Realinspiration

 

verbalisieren

ver ba li sie ren schwaches Verb bildungssprachlich |verbalis ie ren |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « in Worte fassen, mit Worten zum Ausdruck bringen Gefühle verbalisieren

 

Verbalisierung

Ver ba li sie rung Substantiv, feminin , die |Verbalis ie rung |die Verbalisierung; Genitiv: der Verbalisierung, Plural: die Verbalisierungen 1 das Verbalisieren 2 etwas Verbalisiertes

 

Verbalismus

Ver ba lis mus Substantiv, maskulin abwertend , der |Verbal i smus |Neigung, der Formulierung mehr Bedeutung als der Sache, dem Inhalt beizumessen

 

verbalistisch

ver ba lis tisch Adjektiv |verbal i stisch |den Verbalismus betreffend

 

verbaliter

ver ba li ter Adverb |verb a liter |lateinisch wörtlich

 

Verbalkonkordanz

Ver bal kon kor danz Substantiv, feminin , die |Verb a lkonkordanz |die Verbalkonkordanz; Genitiv: der Verbalkonkordanz, Plural: die Verbalkonkordanzen Konkordanz 1a , die ein alphabetisches Verzeichnis von gleichen oder ähnlichen Wörtern oder Textstellen enthält

 

Verbalkontrakt

Ver bal kon trakt Substantiv, maskulin Rechtswissenschaft , der |Verb a lkontrakt |der Verbalkontrakt; Genitiv: des Verbalkontrakt [e ]s, Plural: die Verbalkontrakte mündlicher Vertrag

 

verballern

ver bal lern schwaches Verb |verb a llern |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « 1 umgangssprachlich ballernd 1a verbrauchen, vergeuden, [sinnlos ] verschießen 1b die ganze Munition verballern | Silvester werden jedes Jahr Millionen verballert (für Feuerwerks- und Knallkörper ausgegeben )2 umgangssprachlich verschießen 2 einen Elfmeter verballern

 

verballhornen

ver ball hor nen schwaches Verb |verb a llhornen |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « nach dem Buchdrucker J. Bal (l )horn, der im 16. Jahrhundert eine Ausgabe des lübischen Rechts druckte, die viele Verschlimmbesserungen unbekannter Bearbeiter enthielt entstellen, verdrehen (um eine komische Wirkung zu erzielen oder auch in der Absicht, etwas vermeintlich Falsches zu berichtigen )

 

Verballhornung

Ver ball hor nung Substantiv, feminin , die |Verb a llhornung |die Verballhornung; Genitiv: der Verballhornung, Plural: die Verballhornungen 1 das Verballhornen 2 etwas durch Verballhornen Verändertes

 

Verbalnomen

Ver bal no men Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lnomen |das Verbalnomen; Genitiv: des Verbalnomens, Plural: die Verbalnomina als Nomen gebrauchte Verbform (z. B. Vermögen von vermögen ); vgl. Verbaladjektiv, Verbalsubstantiv

 

Verbalnote

Ver bal no te Substantiv, feminin Diplomatie , die |Verb a lnote |nicht unterschriebene vertrauliche diplomatische Note 4

 

Verbalphrase

Ver bal phra se Substantiv, feminin Sprachwissenschaft , die |Verb a lphrase |Wortgruppe in einem Satz mit einem Verb als Kernglied

 

Verbalpräfix

Ver bal prä fix Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lpräfix |Präfix, das vor ein Verb tritt z. B. »ver- « in »verreisen «

 

Verbalstil

Ver bal stil Substantiv, maskulin , der |Verb a lstil |Schreib- oder Sprechstil, der das Verb bevorzugt; Gegensatz Nominalstil

 

Verbalsubstantiv

Ver bal sub s tan tiv , Ver bal sub stan tiv Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lsubstantiv |zu einem Verb gebildetes Substantiv, das (zum Zeitpunkt der Bildung ) eine Geschehensbezeichnung ist; Nomen Actionis z. B. »Trennung « zu »trennen «

 

Verbalsuffix

Ver bal suf fix Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lsuffix |das Verbalsuffix; Genitiv: des Verbalsuffixes, Plural: die Verbalsuffixe Suffix , das an den Stamm eines Verbs tritt (z. B. -eln in läch eln )

 

Verband

Ver band Substantiv, maskulin , der |Verb a nd |der Verband; Genitiv: des Verband [e ]s, Verbände zu verbinden 1 zum Schutz einer Wunde o. Ä., zur Ruhigstellung (z. B. eines gebrochenen Knochens ) dienende, in mehreren Lagen um einen Körperteil gewickelte Binde o. Ä. der Verband rutscht, ist zu fest | [jemandem ] einen Verband anlegen, den Verband abnehmen, wechseln | er hatte einen dicken Verband um den Kopf 2 von mehreren kleineren Vereinigungen, Vereinen, Klubs o. Ä. oder von vielen einzelnen Personen zur Durchsetzung gemeinsamer Interessen gebildeter größerer Zusammenschluss politische, kulturelle, karitative Verbände | einen Verband gründen | sich zu einem Verband zusammenschließen 3 a Militär größerer Zusammenschluss mehrerer kleinerer Einheiten starke motorisierte Verbände | ein feindlicher Verband b Militär Anzahl von gemeinsam operierenden Fahrzeugen, Flugzeugen ein Verband von 15 Bombern 4 aus vielen [gleichartigen ] Elementen zusammengesetztes Ganzes, aus vielen Individuen [einer Art ] bestehende, eine Einheit bildende Gruppe der Verband der Familie | das einzelne Tier findet im Verband der Herde Schutz im Verband gemeinsam, als Gruppe [und in Formation ] im Verband fliegen

 

verbandeln

ver ban deln schwaches Verb landschaftlich, österreichisch umgangssprachlich |verb a ndeln |Perfektbildung mit »hat «; meist im 2. Partizip zu Band 1 a sich verbandeln ein Liebesverhältnis eingehen sie sind schon lange miteinander verbandelt b [eng ] verbinden sich, jemanden mit jemandem verbandeln | eine mit ausländischen Banken verbandelte Firma

 

Verbandkasten

Ver band kas ten Substantiv, maskulin , der Verbandskasten |Verb a ndkasten |gewöhnlich luft- und wasserdichter Kasten zur Aufbewahrung von Verbandmaterial, Instrumentarium und Medikamenten für Erste Hilfe

 

Verbandkissen

Ver band kis sen Substantiv, Neutrum , das Verbandskissen |Verb a ndkissen |zum Mitführen im Auto bestimmtes Kissen, in dessen Innerem Verbandszeug u. a. untergebracht werden kann

 

Verbandmaterial

Ver band ma te ri al Substantiv, Neutrum , das Verbandsmaterial |Verb a ndmaterial |zum Anlegen eines Verbands 1 dienendes Material (wie Binden, Mullstreifen, Heftpflaster )

 

Verbandmull

Ver band mull Substantiv, maskulin , der Verbandsmull |Verb a ndmull |als Verbandmaterial dienender Mull

 

Verbandpäckchen

Ver band päck chen Substantiv, Neutrum , das Verbandspäckchen |Verb a ndpäckchen |steril verpackte Mullbinde mit einer daran befestigten Kompresse 2 zum Verbinden einer Wunde

 

Verbandplatz

Ver band platz Substantiv, maskulin Militär , der Verbandsplatz |Verb a ndplatz |Sanitätseinrichtung für erste ärztliche Behandlung von Verwundeten

 

Verbandschef

Ver bands chef Substantiv, maskulin umgangssprachlich , der |Verb a ndschef |Vorsitzender, Leiter eines Verbandes 2

 

Verbandschefin

Ver bands che fin Substantiv, feminin , die |Verb a ndschefin |weibliche Form zu Verbandschef

 

Verbandsfunktionär

Ver bands funk ti o när Substantiv, maskulin , der |Verb a ndsfunktionär |für einen Verband 2 arbeitender Funktionär

 

Verbandsfunktionärin

Ver bands funk ti o rin Substantiv, feminin , die |Verb a ndsfunktionärin |weibliche Form zu Verbandsfunktionär

 

Verbandsgemeinde

Ver bands ge mein de Substantiv, feminin Amtssprache , die |Verb a ndsgemeinde |aus mehreren zusammengeschlossenen Nachbarorten eines Landkreises bestehende Gebietskörperschaft

 

Verbandskasse

Ver bands kas se Substantiv, feminin , die |Verb a ndskasse |

 

Verbandskasten

Ver bands kas ten Substantiv, maskulin , der Verbandkasten |Verb a ndskasten |gewöhnlich luft- und wasserdichter Kasten zur Aufbewahrung von Verbandmaterial, Instrumentarium und Medikamenten für Erste Hilfe

 

Verbandskissen

Ver bands kis sen Substantiv, Neutrum , das Verbandkissen |Verb a ndskissen |zum Mitführen im Auto bestimmtes Kissen, in dessen Innerem Verbandszeug u. a. untergebracht werden kann

 

Verbandsklage

Ver bands kla ge Substantiv, feminin Rechtssprache , die |Verb a ndsklage |von einem Verband 2 erhobene Klage, mit der dieser keine eigenen Rechte, sondern die Interessen seiner Mitglieder oder der Allgemeinheit geltend macht

 

Verbandsleiter

Ver bands lei ter Substantiv, maskulin , der |Verb a ndsleiter |

 

Verbandsleiterin

Ver bands lei te rin Substantiv, feminin , die |Verb a ndsleiterin |

 

Verbandsliga

Ver bands li ga Substantiv, feminin Sport , die |Verb a ndsliga |(bei bestimmten [regionalen ] Sportverbänden ) höchste Spielklasse

 

Verbandsligist

Ver bands li gist Substantiv, maskulin Sport , der |Verb a ndsligist | Ligist einer Verbandsliga

 

Verbandsmaterial

Ver bands ma te ri al Substantiv, Neutrum , das Verbandmaterial |Verb a ndsmaterial |zum Anlegen eines Verbands 1 dienendes Material (wie Binden, Mullstreifen, Heftpflaster )

 

Verbandsmull

Ver bands mull Substantiv, maskulin , der Verbandmull |Verb a ndsmull |als Verbandmaterial dienender Mull

 

Verbandspäckchen

Ver bands päck chen Substantiv, Neutrum , das Verbandpäckchen |Verb a ndspäckchen |steril verpackte Mullbinde mit einer daran befestigten Kompresse 2 zum Verbinden einer Wunde

 

Verbandsplatz

Ver bands platz Substantiv, maskulin , der Verbandplatz |Verb a ndsplatz |Sanitätseinrichtung für erste ärztliche Behandlung von Verwundeten

 

Verbandspräsident

Ver bands prä si dent Substantiv, maskulin , der |Verb a ndspräsident |Präsident eines Verbandes 2

 

Verbandspräsidentin

Ver bands prä si den tin Substantiv, feminin , die |Verb a ndspräsidentin |weibliche Form zu Verbandspräsident

 

Verbandsstoff

Ver bands stoff Substantiv, maskulin , der Verbandstoff |Verb a ndsstoff |Verbandmaterial

 

Verbandstoff

Ver band stoff Substantiv, maskulin , der Verbandsstoff |Verb a ndstoff |Verbandmaterial

 

Verbandsvertreter

Ver bands ver tre ter Substantiv, maskulin , der |Verb a ndsvertreter |Vertreter, Repräsentant eines Verbandes 2

 

Verbandsvertreterin

Ver bands ver tre te rin Substantiv, feminin , die |Verb a ndsvertreterin |weibliche Form zu Verbandsvertreter

 

Verbandsvorsitzende

Ver bands vor sit zen de substantiviertes Adjektiv, feminin |Verb a ndsvorsitzende |vgl. Vorsitzende Vorsitzende eines Verbandes 2

 

Verbandsvorsitzender

Ver bands vor sit zen der substantiviertes Adjektiv, maskulin |Verb a ndsvorsitzender |vgl. Vorsitzender Vorsitzender eines Verbandes 2

 

Verbandsvorstand

Ver bands vor stand Substantiv, maskulin , der

 

Verbandswatte

Ver bands wat te Substantiv, feminin , die Verbandwatte |Verb a ndswatte |als Verbandmaterial dienende Watte

 

Verbandswechsel

Ver bands wech sel Substantiv, maskulin , der Verbandwechsel |Verb a ndswechsel |das Wechseln eines Verbandes 1

 

Verbandszellstoff

Ver bands zell stoff Substantiv, maskulin , der Verbandzellstoff |Verb a ndszellstoff |als Verbandmaterial dienender Zellstoff

 

Verbandszeug

Ver bands zeug Substantiv, Neutrum , das Verbandzeug |Verb a ndszeug |ohne Plural Verbandmaterial

 

Verbandszimmer

Ver bands zim mer Substantiv, Neutrum , das Verbandzimmer |Verb a ndszimmer |Raum, in dem Verletzte, Verwundete verbunden [und behandelt ] werden

 

Verbandwatte

Ver band wat te Substantiv, feminin , die Verbandswatte |Verb a ndwatte |als Verbandmaterial dienende Watte

 

Verbandwechsel

Ver band wech sel Substantiv, maskulin , der Verbandswechsel |Verb a ndwechsel |das Wechseln eines Verbandes 1

 

Verbandzellstoff

Ver band zell stoff Substantiv, maskulin , der Verbandszellstoff |Verb a ndzellstoff |als Verbandmaterial dienender Zellstoff

 

Verbandzeug

Ver band zeug Substantiv, Neutrum , das Verbandszeug |Verb a ndzeug |ohne Plural Verbandmaterial

 

Verbandzimmer

Ver band zim mer Substantiv, Neutrum , das Verbandszimmer |Verb a ndzimmer |Raum, in dem Verletzte, Verwundete verbunden [und behandelt ] werden

 

verbannen

ver ban nen schwaches Verb |verb a nnen |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « mittelhochdeutsch verbannen = ge-, verbieten; durch Bann verfluchen, althochdeutsch farbannan = den Augen entziehen (als Strafe ) aus dem Land weisen, an einen entlegenen Ort schicken und zwingen, dort zu bleiben jemanden [aus seinem Vaterland ] verbannen | er wurde [für zehn Jahre ] auf eine Insel verbannt

 

Verbannte

Ver bann te substantiviertes Adjektiv, feminin |Verb a nnte |die /eine Verbannte; der /einer Verbannten, die Verbannten /zwei Verbannte weibliche Person, die verbannt wurde, verbannt ist

 

Verbannter

Ver bann ter substantiviertes Adjektiv, maskulin |Verb a nnter |der Verbannte /ein Verbannter; des /eines Verbannten, die Verbannten /zwei Verbannte jemand, der verbannt wurde, verbannt ist

 

Verbannung

Ver ban nung Substantiv, feminin , die |Verb a nnung |die Verbannung; Genitiv: der Verbannung, Plural: die Verbannungen 1 das Verbannen; das Verbanntwerden die Verbannung politischer Gegner 2 das Verbanntsein, das Leben als Verbannte [r ] in die Verbannung gehen müssen | jemanden in die Verbannung schicken

 

Verbannungsort

Ver ban nungs ort Substantiv, maskulin , der |Verb a nnungsort |

 

verbarrikadieren

ver bar ri ka die ren schwaches Verb |verbarrikad ie ren |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « zu Barrikade 1 durch einen oder mehrere [schnell herbeigeschaffte ] Gegenstände, die als Hindernis dienen sollen, versperren, unpassierbar machen den Eingang, die Tür mit einem Schrank verbarrikadieren 2 sich verbarrikadieren sich durch Verbarrikadieren 1 gegen Eindringlinge, Angreifer o. Ä. schützen sie hatten sich in der Baracke verbarrikadiert

 

verbaseln

ver ba seln schwaches Verb landschaftlich |verb a seln |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « aus dem Niederdeutschen < mittelniederdeutsch vorbasen, zu: basen = unsinnig reden, handeln aus Nachlässigkeit versäumen, vergessen, verlieren er hat meine teure Armbanduhr verbaselt | Gelder verbaseln (verschwenden ) | eine Chance verbaseln vertun

 

Verbaskum

Ver bas kum Substantiv, Neutrum Botanik , das |Verb a skum |das Verbaskum; Genitiv: des Verbaskums, Plural: die Verbasken lateinisch Königskerze, Wollkraut

 

verbauen

ver bau en schwaches Verb |verb au en |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « 1 a durch den Bau 1 von etwas versperren mittelhochdeutsch verbūwen [jemandem ] die Aussicht verbauen | figurativ jemandem den Zugang zur Universität, die Zukunft verbauen b mittelhochdeutsch verbūwen abwertend in störender, hässlicher Weise bebauen und dadurch verunstalten die Landschaft verbauen 2 a zum, beim Bauen verwenden mittelhochdeutsch verbūwen Zement, Holz verbauen b zum, beim Bauen verbrauchen mittelhochdeutsch verbūwen wie viel Geld sie wohl schon verbaut hat? 3 abwertend falsch, unzweckmäßig bauen der Architekt hat das Haus völlig verbaut | oft im 2. Partizip ein ziemlich verbautes Haus | figurativ die Mathearbeit habe ich verbaut 4 mittelhochdeutsch verbūwen Fachsprache etwas durch Einbauen von etwas befestigen, gegen Einsturz o. Ä. sichern eine Baugrube mit Bohlen verbauen | einen Wildbach, das Ufer verbauen | die Hänge [gegen Lawinen ] verbauen

 

verbauern

ver bau ern schwaches Verb abwertend |verb au ern |[geistig ] abstumpfen

 

Verbauerung

Ver bau e rung Substantiv, feminin , die |Verb au erung |

 

Verbauung

Ver bau ung Substantiv, feminin , die |Verb au ung |die Verbauung; Genitiv: der Verbauung, Plural: die Verbauungen das Verbauen; das Verbautwerden

 

French Dictionary

verbal

verbal , ale , aux adj. adjectif 1 Qui se fait de vive voix (par opposition à écrit ). : Des contrats purement verbaux. SYNONYME oral . 2 grammaire Relatif au verbe. : Des locutions verbales.

 

verbalement

verbalement adv. adverbe Par la parole. : Je l ’ai informé verbalement. SYNONYME oralement .

 

verbalisation

verbalisation n. f. nom féminin Action de verbaliser, d ’exprimer par le langage. Note Sémantique Ne pas confondre avec le nom verbiage, bavardage inutile.

 

verbaliser

verbaliser v. tr. , intr. verbe transitif psychologie Extérioriser au moyen du langage. : Il n ’arrive pas à verbaliser son ressentiment. verbe intransitif Dresser un procès -verbal, donner une contravention. : Votre voiture est en stationnement illégal: je me vois dans l ’obligation de verbaliser. – Faites, faites, je vous en prie. aimer

 

verbatim

verbatim FORME FAUTIVE Anglicisme pour textuellement, in extenso.

 

Spanish Dictionary

verba

verba nombre femenino Facilidad o soltura de una persona para hablar bien, con habilidad y gracia, generalmente para convencer o agradar :con verba arrogante embobó al público .SINÓNIMO labia .

 

verbal

verbal adjetivo 1 De la palabra o que se sirve de ella :violencia verbal y física; la obra de arte literaria constituye una estructura verbal compleja .2 Que se hace de palabra y no por escrito :contrato verbal; propuesta verbal .SINÓNIMO oral .3 Del verbo o relacionado con el verbo :tiempos verbales; sintagma verbal .4 [palabra ] Que deriva de un verbo . VÉASE complemento verbal; predicado verbal; sintagma verbal .

 

verbalismo

verbalismo nombre masculino Propensión a dar, en el razonamiento o en la enseñanza, más importancia a las palabras que a los conceptos .

 

verbalista

verbalista adjetivo 1 Del verbalismo o relacionado con él .2 adjetivo /nombre común [persona ] Que da más importancia a las palabras que a los conceptos en el razonamiento o la enseñanza .

 

verbalizar

verbalizar verbo transitivo Expresar determinada cosa mediante el lenguaje :verbalizar un sentimiento . Conjugación [4 ] como realizar .

 

verbalmente

verbalmente adverbio De palabra, no por escrito :el ministro informó verbalmente a los miembros de la Ejecutiva; lo amenazó verbalmente; lo habían agredido verbalmente .

 

Sanseido Wisdom Dictionary

verbal

ver bal /və́ː r b (ə )l /verb 形容詞 比較なし しばしば 名詞 の前で 〗1 言葉の , 言葉による, 言葉の使用に関する (non-verbal )verbal abuse against women 女性に対する言葉による暴力 verbal ability [skills ]言語能力 verbal communication 言葉によるコミュニケーション .2 口頭の (oral ), 口頭による (written )▸ a verbal contract [agreement ]口頭契約 [協定 ]▸ a verbal message 伝言 give verbal instructions 口頭で指図する both verbal and written communication skills 口頭および文書による伝達能力 (!この例のようにverbalは文脈によって 1 にも 2 にもとれるので, はっきり 2 の意味を表すにはoralを用いたほうがよい ) .3 言葉の上の ; 用語上の ▸ a verbal dispute 言葉の上の争い ▸ a verbal criticism (内容でなく )字句上の批評 ▸ a difference which is merely verbal (実質的でなく )ただ言葉の上だけの相違 .4 一語一語の, 逐語的な ; 文字どおりの (literal )▸ a verbal translation 逐語訳 ▸ a verbal quotation 逐語引用 .5 文法 動詞の, 動詞的な ; 動詞から派生した ▸ a verbal suffix 動詞接尾辞 〘darkenの -enのように動詞化するもの 〙.名詞 C 1 文法 準動詞 () 〘定動詞に対する語で, 不定詞 分詞 動名詞 をいう; nominal .2 ⦅英俗 ⦆しばしば s 〗(警察への )自供, 自白 .3 ⦅英 くだけて ⦆毒舌, 侮辱, 罵声 ばせい .~̀ n un 文法 動詞的名詞 〘動詞の性質を備えた名詞のことをいい, 広くは動名詞と不定詞をさすが, 狭義では動名詞のうちでも名詞的性質の強いものをさす 〙.

 

verbalize

v r bal ze 動詞 かたく 他動詞 1 …を言葉で表現する, 言語化する .2 文法 〈名詞など 〉を動詞化する .自動詞 1 言葉で表現する .2 冗長である .v r bal i z tion 名詞

 

verbally

v r bal ly 副詞 1 言葉で, 口で, 口頭で ; 言葉の上だけで .2 文法 動詞として .3 逐語的に .

 

verbatim

ver ba tim /vəː r béɪtəm /副詞 一語一語言葉どおりに, 逐語的に .形容詞 言葉どおりの, 逐語的な ▸ a verbatim translation 逐語訳 .