English-Thai Dictionary
verbal
ADJ ที่ ใช้ คำพูด ที่ ประกอบด้วย คำพูด oral vocal vocalized articulated unvoiced unexpressed unsaid kam-nam-ti-ma-jak-kam-kri-ya
verbal diarrhoea
SL พูดพล่าม พูด ไม่ หยุด pud-plam
verbal noun
N คำนาม ที่ มาจาก คำกริยา เช่น คำกริยา ที่ นำหน้า ด้วย to(เช่น to dance และ การ ทำ คำกริยา ให้ เป็น คำนาม โดย เติม -ing(เช่น dancing kan-sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud
verbalization
N การแสดง ความรู้สึก หรือ ความคิด เป็น คำพูด expression utterance kan-sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud
verbalize
VT เปลี่ยน ให้ เป็น คำกริยา ผัน ให้ เป็น คำกริยา verbify plian-hai-pen-kam-kri-ya
verbalize
VT แสดง ความรู้สึก หรือ ความคิด เป็น คำพูด articulate speak vocaliize silence sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud
verbalizer
N ผู้แสดง ความรู้สึก หรือ ความคิด เป็น คำพูด ผู้พูด pu-sa-daeng-kwam-ru-suek-rue-kwam-kid-pen-kam-pud
verbally
ADV ทาง คำพูด โดย คำพูด lexically orally word for word literally spoken tang-kam-pud
verbatim
ADJ ซึ่ง มี ลักษณะ คำต่อคำ ซึ่ง ตรง ตาม ตัวอักษร letter-for-letter line-for-line word-for-word paraphrased sueng-mi-lak-sa-na-kam-to-kam
verbatim
ADV อย่าง คำต่อคำ ตาม ตัวอักษร literally word for word yang-kam-to-kam
Webster's 1828 Dictionary
VERBAL
a.[L. verbalis.] 1. Spoken; expressed to the ear in words; not written; as a verbal message; a verbal contract; verbal testimony.
2. Oral; uttered by the mouth.
3. Consisting in mere words; as a verbal reward.
4. Respecting words only; as a verbal dispute.
5. Minutely exact in words, or attending to words only; as a verbal critic.
6. Literal; having word answering to word; as a verbal translation.
7. In grammar, derived from a verb; as a verbal noun.
8. Verbose; abounding with words. [Not in use. ]
VERBALITY
n.Mere words; bare literal expressions.
VERBALIZE
v.t.To convert into a verb.
VERBALLY
adv. 1. In words spoken; by words uttered; orally.
2. Word for word; as, to translate verbally.
VERBATIM
adv. [L.] Word for word; in the same words; as, to tell a story verbatim as another has related it.
Webster's 1913 Dictionary
VERBAL
Ver "bal, a. Etym: [F., fr. L. verbalis. See Verb. ]
1. Expressed in words, whether spoken or written, but commonly in spoken words; hence, spoken; oral; not written; as, a verbal contract; verbal testimony. Made she no verbal question Shak. We subjoin an engraving. .. which will give the reader a far better notion of the structure than any verbal description could convey to the mind. Mayhew.
2. Consisting in, or having to do with, words only; dealing with words rather than with the ideas intended to be conveyed; as, a verbal critic; a verbal change. And loses, though but verbal, his reward. Milton. Mere verbal refinements, instead of substantial knowledge. Whewell.
3. Having word answering to word; word for word; literal; as, a verbal translation.
4. Abounding with words; verbose. [Obs. ] Shak.
5. (Gram. )
Defn: Of or pertaining to a verb; as, a verbal group; derived directly from a verb; as, a verbal noun; used in forming verbs; as, a verbal prefix. Verbal inspiration. See under Inspiration. -- Verbal noun (Gram. ), a noun derived directly from a verb or verb stem; a verbal. The term is specifically applied to infinitives, and nouns ending in -ing, esp. to the latter. See Gerund, and -ing, 2. See also, Infinitive mood, under Infinitive.
VERBAL
VERBAL Ver "bal, n. (Gram. )
Defn: A noun derived from a verb.
VERBALISM
VERBALISM Ver "bal *ism, n.
Defn: Something expressed verbally; a verbal remark or expression.
VERBALIST
VERBALIST Ver "bal *ist, n.
Defn: A literal adherent to, or a minute critic of, words; a literalist.
VERBALITY
VERBALITY Ver *bal "i *ty, n.
Defn: The quality or state of being verbal; mere words; bare literal expression. [R.] "More verbality than matter. " Bp. Hall.
VERBALIZATION
VERBALIZATION Ver `bal *i *za "tion, n.
Defn: The act of verbalizing, or the state of being verbalized.
VERBALIZE
Ver "bal *ize, v. t. [imp. & p. p. Verbalized; p. pr. & vb. n.Verbalizing.] Etym: [Cf. F. verbaliser. ]
Defn: To convert into a verb; to verbify.
VERBALIZE
VERBALIZE Ver "bal *ize, v. i.
Defn: To be verbose.
VERBALLY
VERBALLY Ver "bal *ly, adv.
1. In a verbal manner; orally.
2. Word for word; verbatim. Dryden.
VERBARIAN
VERBARIAN Ver *ba "ri *an, a.
Defn: Of or pertaining to words; verbal. [R.] Coleridge.
VERBARIAN
VERBARIAN Ver *ba "ri *an, n.
Defn: One who coins words. [R.] Southey gives himself free scope as a verbarian. Fitzed. Hall.
VERBARIUM
Ver *ba "ri *um, n. Etym: [NL. , fr. L. verbum word. ]
Defn: A game in word making. See Logomachy, 2.
VERBATIM
Ver *ba "tim, adv. Etym: [LL. , fr. L. verbum word. ]
Defn: Word for word; in the same words; verbally; as, to tell a story verbatim as another has related it. Verbatim et literatim Etym: [LL. ], word for word, and letter for letter.
New American Oxford Dictionary
verbal
ver bal |ˈvərbəl ˈvərbəl | ▶adjective 1 relating to or in the form of words: the root of the problem is visual rather than verbal | verbal abuse. • spoken rather than written; oral: a verbal agreement. • tending to talk a lot: he's very verbal. 2 Grammar of, relating to, or derived from a verb: a verbal adjective. ▶noun Grammar a word or words functioning as a verb. • a verbal noun. DERIVATIVES ver bal ly adverb ORIGIN late 15th cent. (describing a person who deals with words rather than things ): from French, or from late Latin verbalis, from verbum ‘word ’ (see verb ). usage: It is sometimes said that the true sense of the adjective verbal is ‘of or concerned with words, ’ whether spoken or written (as in verbal abuse ), and that it should not be used to mean ‘spoken rather than written ’ (as in a verbal agreement ). For this strictly ‘spoken ’ sense, it is said that the adjective oral should be used instead. In practice, however, verbal is well established in this sense and, even in legal contexts, a verbal agreement is understood to mean a contract whose accepted terms have been spoken rather than written.
verbal diarrhea
ver bal di ar rhe a ▶noun informal the fact or habit of talking too much: was it necessary to have the narrator exhibit verbal diarrhea throughout the entire picture?
verbalism
ver bal ism |ˈvərbəˌlizəm ˈvərbəlɪzəm | ▶noun concentration on forms of expression rather than content. • a verbal expression. • excessive or empty use of language. DERIVATIVES ver bal ist noun, ver bal is tic |ˌvərbəˈlistik |adjective
verbalize
ver bal ize |ˈvərbəˌlīz ˈvərbəˌlaɪz | ▶verb 1 [ with obj. ] express (ideas or feelings ) in words, esp. by speaking out loud: they are unable to verbalize their real feelings. 2 [ no obj. ] speak, esp. at excessive length and with little real content: the dangers of verbalizing about art. 3 [ with obj. ] make (a word, esp. a noun ) into a verb. DERIVATIVES ver bal iz a ble adjective, ver bal i za tion |ˌvərbələˈzāSHən, -ˌlīˈzā - |noun, ver bal iz er noun
verbal noun
ver bal noun ▶noun Grammar a noun formed by inflection of a verb and partly sharing its constructions, such as smoking in smoking is forbidden . See -ing 1.
verbal overshadowing
ver bal o ver shad ow ing ▶noun Psychology the tendency of verbalization to impair the recall of visual memories, resulting in unreliable eyewitness accounts.
verbascum
ver bas cum |vərˈbaskəm vərˈbæskəm | ▶noun a plant of a genus that comprises the mulleins. [Genus Verbascum, family Scrophulariaceae. ] ORIGIN modern Latin, from Latin, literally ‘mullein. ’
verbatim
ver ba tim |vərˈbātəm vərˈbeɪdɪm | ▶adverb & adjective in exactly the same words as were used originally: [ as adv. ] : subjects were instructed to recall the passage verbatim | [ as adj. ] : your quotations must be verbatim. ORIGIN late 15th cent.: from medieval Latin, from Latin verbum ‘word. ’ Compare with literatim .
Oxford Dictionary
verbal
ver ¦bal |ˈvəːb (ə )l | ▶adjective 1 relating to or in the form of words: the root of the problem is visual rather than verbal | verbal abuse. • spoken rather than written; oral: a verbal agreement. • tending to talk a lot: he's very verbal. 2 Grammar relating to or derived from a verb: a verbal adjective. ▶noun 1 Grammar a word or words functioning as a verb. • a verbal noun. 2 [ mass noun ] (also verbals ) Brit. informal abuse; insults: just a bit of air-wave verbals. 3 (verbals ) informal the lyrics of a song or the dialogue of a film. 4 (usu. verbals ) Brit. informal a verbal statement containing a damaging admission alleged to have been made to the police, and offered as evidence by the prosecution. ▶verb ( verbals, verballing, verballed ) [ with obj. ] Brit. informal attribute a damaging statement to (a suspect ), especially dishonestly. DERIVATIVES verbally adverb ORIGIN late 15th cent. (describing a person who deals with words rather than things ): from French, or from late Latin verbalis, from verbum ‘word ’ (see verb ). usage: It is sometimes said that the true sense of the adjective verbal is ‘of or concerned with words ’, whether spoken or written (as in verbal abuse ), and that it should not be used to mean ‘spoken rather than written ’ (as in a verbal agreement ). For this sense, it is said that the adjective oral should be used instead. In practice, however, verbal is well established in this sense and, in certain idiomatic phrases (such as a verbal agreement ), cannot be simply replaced by oral .
verbal diarrhoea
ver ¦bal diar |rhoea ▶noun [ mass noun ] informal the quality or habit of talking too much.
verbalism
ver ¦bal |ism |ˈvəːb (ə )lɪz (ə )m | ▶noun [ mass noun ] concentration on forms of expression rather than content. • [ count noun ] a verbal expression. • excessive or empty use of language. DERIVATIVES verbalist noun, verbalistic |-ˈlɪstɪk |adjective
verbalize
verbalize |ˈvəːb (ə )lʌɪz |(also verbalise ) ▶verb [ with obj. ] 1 express (ideas or feelings ) in words, especially by speaking out loud: they are unable to verbalize their real feelings. 2 [ no obj. ] speak, especially at length and with little real content: the dangers of verbalizing about art. 3 make (a word, especially a noun ) into a verb. DERIVATIVES verbalizable adjective, verbalization |-ˈzeɪʃ (ə )n |noun, verbalizer noun
verbal noun
ver ¦bal noun ▶noun Grammar a noun formed as an inflection of a verb and partly sharing its constructions, such as smoking in smoking is forbidden . See -ing 1.
verbal overshadowing
ver bal o ver shad ow ing ▶noun Psychology the tendency of verbalization to impair the recall of visual memories, resulting in unreliable eyewitness accounts.
verbascum
verbascum |vəːˈbaskəm | ▶noun ( pl. verbascums ) a plant of a genus that comprises the mulleins. ●Genus Verbascum, family Scrophulariaceae. ORIGIN modern Latin, from Latin, literally ‘mullein ’.
verbatim
verbatim |vəːˈbeɪtɪm | ▶adverb & adjective in exactly the same words as were used originally: [ as adv. ] : subjects were instructed to recall the passage verbatim | a verbatim account. ORIGIN late 15th cent.: from medieval Latin, from Latin verbum ‘word ’. Compare with literatim .
American Oxford Thesaurus
verbal
verbal adjective a verbal agreement: oral, spoken, stated, said, verbalized, expressed; unwritten, word-of-mouth.
verbatim
verbatim adverb I memorized his monologue verbatim: word for word, letter for letter, line for line, to the letter, literally, exactly, precisely, accurately, closely, faithfully.
Oxford Thesaurus
verbal
verbal adjective he was given a verbal assurance that his application would be approved: oral, spoken, said, uttered, articulated, expressed, stated, verbalized, vocal, unwritten, by mouth, word-of-mouth; Latin viva voce. ANTONYMS non-verbal, unspoken; written. ▶noun Brit. informal I'd go out on the pitch and get a load of verbal from the crowd: abuse, stream /torrent of abuse, teasing, hectoring, jeering, barracking, cursing, scolding, upbraiding, rebuke, reproval, castigation, revilement, vilification, vituperation, defamation, slander, flak; insults, curses, aspersions; informal mud-slinging, bad-mouthing, tongue-lashing, a lashing, a roasting, a caning; Brit. informal stick, slagging off, slating, a rollicking, a wigging, a rocket; Brit. vulgar slang a bollocking. ANTONYMS praise.
verbatim
verbatim adverb their stories were taped and then transcribed verbatim: word for word, letter for letter, line for line, to the letter, literally, exactly, precisely, in every detail, closely, faithfully, religiously, rigorously, punctiliously, with strict attention to detail, strictly; rare literatim. ANTONYMS loosely, imprecisely. ▶adjective a verbatim record of the proceedings: word for word, letter for letter, line for line, literal, exact, direct, precise, close, faithful, undeviating, strict; unadulterated, unabridged, unvarnished, unembellished. ANTONYMS loose, imprecise.
Duden Dictionary
Verba
Ver ba |V e rba |Plural von Verbum
verbacken
ver ba cken unregelmäßiges Verb |verb a cken |unregelmäßiges Verb; verbäckt /verbackt, verbackte /(veraltend : ) verbuk, hat verbacken a zum Backen verwenden nur beste Zutaten verbacken b backend zu etwas verarbeiten 1b Mehl zu Brot verbacken c beim Backen verbrauchen ein Kilo Butter verbacken d sich verbacken sich in einer bestimmten Weise verbacken a lassen das Mehl verbäckt sich gut
verbal
ver bal Adjektiv |verb a l |spätlateinisch verbalis, zu lateinisch verbum, Verb 1 bildungssprachlich mit Worten, mithilfe der Sprache [erfolgend ] ein verbaler Protest | Gefühle, die sich verbal nicht ausdrücken lassen 2 Sprachwissenschaft als Verb, wie ein Verb [gebraucht ], durch ein Verb [ausgedrückt ] eine verbale Ableitung
Verbalabstraktum
Ver bal ab s trak tum , Ver bal abs trak tum Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a labstraktum |von einem Verb abgeleitetes Abstraktum z. B. »Hilfe « von »helfen «
Verbaladjektiv
Ver bal ad jek tiv Substantiv, Neutrum , das |Verb a ladjektiv |das Verbaladjektiv; Genitiv: des Verbaladjektivs, Plural: die Verbaladjektive a als Adjektiv gebrauchte Verbform, Partizip z. B. blühend b selten von einem Verb abgeleitetes Adjektiv z. B. tragbar
Verbale
Ver ba le Substantiv, Neutrum , das |Verb a le |das Verbale; Genitiv: des Verbales, Plural: die Verbalien 1 von einem Verb abgeleitetes Wort (z. B. Sprecher von sprechen ) 2 meist im Plural veraltet verbale, mündliche Äußerung 3 nur Plural veraltet bloße Kenntnisse von Ausdrücken; Wortkenntnisse; Gegensatz Realien 3
Verbalerotiker
Ver bal ero ti ker Substantiv, maskulin Sexualkunde , der |Verb a lerotiker |jemand, der sexuelle Befriedigung daraus zieht, in anschaulich-derber, obszöner Weise über sexuelle Dinge zu sprechen
Verbalerotikerin
Ver bal ero ti ke rin Substantiv, feminin , die |Verb a lerotikerin |weibliche Form zu Verbalerotiker
Verbalinjurie
Ver bal in ju rie Substantiv, feminin bildungssprachlich , die |Verb a linjurie |Beleidigung durch Worte
Verbalinspiration
Ver bal in s pi ra ti on , Ver bal in spi ra ti on Substantiv, feminin , die |Verb a linspirati o n |die Verbalinspiration; Genitiv: der Verbalinspiration wörtliche Eingebung der Bibeltexte durch den Heiligen Geist (nach früherer theologischer Lehre ); vgl. Personalinspiration, Realinspiration
verbalisieren
ver ba li sie ren schwaches Verb bildungssprachlich |verbalis ie ren |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « in Worte fassen, mit Worten zum Ausdruck bringen Gefühle verbalisieren
Verbalisierung
Ver ba li sie rung Substantiv, feminin , die |Verbalis ie rung |die Verbalisierung; Genitiv: der Verbalisierung, Plural: die Verbalisierungen 1 das Verbalisieren 2 etwas Verbalisiertes
Verbalismus
Ver ba lis mus Substantiv, maskulin abwertend , der |Verbal i smus |Neigung, der Formulierung mehr Bedeutung als der Sache, dem Inhalt beizumessen
verbalistisch
ver ba lis tisch Adjektiv |verbal i stisch |den Verbalismus betreffend
verbaliter
ver ba li ter Adverb |verb a liter |lateinisch wörtlich
Verbalkonkordanz
Ver bal kon kor danz Substantiv, feminin , die |Verb a lkonkordanz |die Verbalkonkordanz; Genitiv: der Verbalkonkordanz, Plural: die Verbalkonkordanzen Konkordanz 1a , die ein alphabetisches Verzeichnis von gleichen oder ähnlichen Wörtern oder Textstellen enthält
Verbalkontrakt
Ver bal kon trakt Substantiv, maskulin Rechtswissenschaft , der |Verb a lkontrakt |der Verbalkontrakt; Genitiv: des Verbalkontrakt [e ]s, Plural: die Verbalkontrakte mündlicher Vertrag
verballern
ver bal lern schwaches Verb |verb a llern |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « 1 umgangssprachlich ballernd 1a verbrauchen, vergeuden, [sinnlos ] verschießen 1b die ganze Munition verballern | Silvester werden jedes Jahr Millionen verballert (für Feuerwerks- und Knallkörper ausgegeben )2 umgangssprachlich verschießen 2 einen Elfmeter verballern
verballhornen
ver ball hor nen schwaches Verb |verb a llhornen |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « nach dem Buchdrucker J. Bal (l )horn, der im 16. Jahrhundert eine Ausgabe des lübischen Rechts druckte, die viele Verschlimmbesserungen unbekannter Bearbeiter enthielt entstellen, verdrehen (um eine komische Wirkung zu erzielen oder auch in der Absicht, etwas vermeintlich Falsches zu berichtigen )
Verballhornung
Ver ball hor nung Substantiv, feminin , die |Verb a llhornung |die Verballhornung; Genitiv: der Verballhornung, Plural: die Verballhornungen 1 das Verballhornen 2 etwas durch Verballhornen Verändertes
Verbalnomen
Ver bal no men Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lnomen |das Verbalnomen; Genitiv: des Verbalnomens, Plural: die Verbalnomina als Nomen gebrauchte Verbform (z. B. Vermögen von vermögen ); vgl. Verbaladjektiv, Verbalsubstantiv
Verbalnote
Ver bal no te Substantiv, feminin Diplomatie , die |Verb a lnote |nicht unterschriebene vertrauliche diplomatische Note 4
Verbalphrase
Ver bal phra se Substantiv, feminin Sprachwissenschaft , die |Verb a lphrase |Wortgruppe in einem Satz mit einem Verb als Kernglied
Verbalpräfix
Ver bal prä fix Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lpräfix |Präfix, das vor ein Verb tritt z. B. »ver- « in »verreisen «
Verbalstil
Ver bal stil Substantiv, maskulin , der |Verb a lstil |Schreib- oder Sprechstil, der das Verb bevorzugt; Gegensatz Nominalstil
Verbalsubstantiv
Ver bal sub s tan tiv , Ver bal sub stan tiv Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lsubstantiv |zu einem Verb gebildetes Substantiv, das (zum Zeitpunkt der Bildung ) eine Geschehensbezeichnung ist; Nomen Actionis z. B. »Trennung « zu »trennen «
Verbalsuffix
Ver bal suf fix Substantiv, Neutrum Sprachwissenschaft , das |Verb a lsuffix |das Verbalsuffix; Genitiv: des Verbalsuffixes, Plural: die Verbalsuffixe Suffix , das an den Stamm eines Verbs tritt (z. B. -eln in läch eln )
Verband
Ver band Substantiv, maskulin , der |Verb a nd |der Verband; Genitiv: des Verband [e ]s, Verbände zu verbinden 1 zum Schutz einer Wunde o. Ä., zur Ruhigstellung (z. B. eines gebrochenen Knochens ) dienende, in mehreren Lagen um einen Körperteil gewickelte Binde o. Ä. der Verband rutscht, ist zu fest | [jemandem ] einen Verband anlegen, den Verband abnehmen, wechseln | er hatte einen dicken Verband um den Kopf 2 von mehreren kleineren Vereinigungen, Vereinen, Klubs o. Ä. oder von vielen einzelnen Personen zur Durchsetzung gemeinsamer Interessen gebildeter größerer Zusammenschluss politische, kulturelle, karitative Verbände | einen Verband gründen | sich zu einem Verband zusammenschließen 3 a Militär größerer Zusammenschluss mehrerer kleinerer Einheiten starke motorisierte Verbände | ein feindlicher Verband b Militär Anzahl von gemeinsam operierenden Fahrzeugen, Flugzeugen ein Verband von 15 Bombern 4 aus vielen [gleichartigen ] Elementen zusammengesetztes Ganzes, aus vielen Individuen [einer Art ] bestehende, eine Einheit bildende Gruppe der Verband der Familie | das einzelne Tier findet im Verband der Herde Schutz im Verband gemeinsam, als Gruppe [und in Formation ] im Verband fliegen
verbandeln
ver ban deln schwaches Verb landschaftlich, österreichisch umgangssprachlich |verb a ndeln |Perfektbildung mit »hat «; meist im 2. Partizip zu Band 1 a sich verbandeln ein Liebesverhältnis eingehen sie sind schon lange miteinander verbandelt b [eng ] verbinden sich, jemanden mit jemandem verbandeln | eine mit ausländischen Banken verbandelte Firma
Verbandkasten
Ver band kas ten Substantiv, maskulin , der Verbandskasten |Verb a ndkasten |gewöhnlich luft- und wasserdichter Kasten zur Aufbewahrung von Verbandmaterial, Instrumentarium und Medikamenten für Erste Hilfe
Verbandkissen
Ver band kis sen Substantiv, Neutrum , das Verbandskissen |Verb a ndkissen |zum Mitführen im Auto bestimmtes Kissen, in dessen Innerem Verbandszeug u. a. untergebracht werden kann
Verbandmaterial
Ver band ma te ri al Substantiv, Neutrum , das Verbandsmaterial |Verb a ndmaterial |zum Anlegen eines Verbands 1 dienendes Material (wie Binden, Mullstreifen, Heftpflaster )
Verbandmull
Ver band mull Substantiv, maskulin , der Verbandsmull |Verb a ndmull |als Verbandmaterial dienender Mull
Verbandpäckchen
Ver band päck chen Substantiv, Neutrum , das Verbandspäckchen |Verb a ndpäckchen |steril verpackte Mullbinde mit einer daran befestigten Kompresse 2 zum Verbinden einer Wunde
Verbandplatz
Ver band platz Substantiv, maskulin Militär , der Verbandsplatz |Verb a ndplatz |Sanitätseinrichtung für erste ärztliche Behandlung von Verwundeten
Verbandschef
Ver bands chef Substantiv, maskulin umgangssprachlich , der |Verb a ndschef |Vorsitzender, Leiter eines Verbandes 2
Verbandschefin
Ver bands che fin Substantiv, feminin , die |Verb a ndschefin |weibliche Form zu Verbandschef
Verbandsfunktionär
Ver bands funk ti o när Substantiv, maskulin , der |Verb a ndsfunktionär |für einen Verband 2 arbeitender Funktionär
Verbandsfunktionärin
Ver bands funk ti o nä rin Substantiv, feminin , die |Verb a ndsfunktionärin |weibliche Form zu Verbandsfunktionär
Verbandsgemeinde
Ver bands ge mein de Substantiv, feminin Amtssprache , die |Verb a ndsgemeinde |aus mehreren zusammengeschlossenen Nachbarorten eines Landkreises bestehende Gebietskörperschaft
Verbandskasse
Ver bands kas se Substantiv, feminin , die |Verb a ndskasse |
Verbandskasten
Ver bands kas ten Substantiv, maskulin , der Verbandkasten |Verb a ndskasten |gewöhnlich luft- und wasserdichter Kasten zur Aufbewahrung von Verbandmaterial, Instrumentarium und Medikamenten für Erste Hilfe
Verbandskissen
Ver bands kis sen Substantiv, Neutrum , das Verbandkissen |Verb a ndskissen |zum Mitführen im Auto bestimmtes Kissen, in dessen Innerem Verbandszeug u. a. untergebracht werden kann
Verbandsklage
Ver bands kla ge Substantiv, feminin Rechtssprache , die |Verb a ndsklage |von einem Verband 2 erhobene Klage, mit der dieser keine eigenen Rechte, sondern die Interessen seiner Mitglieder oder der Allgemeinheit geltend macht
Verbandsleiter
Ver bands lei ter Substantiv, maskulin , der |Verb a ndsleiter |
Verbandsleiterin
Ver bands lei te rin Substantiv, feminin , die |Verb a ndsleiterin |
Verbandsliga
Ver bands li ga Substantiv, feminin Sport , die |Verb a ndsliga |(bei bestimmten [regionalen ] Sportverbänden ) höchste Spielklasse
Verbandsligist
Ver bands li gist Substantiv, maskulin Sport , der |Verb a ndsligist | Ligist einer Verbandsliga
Verbandsmaterial
Ver bands ma te ri al Substantiv, Neutrum , das Verbandmaterial |Verb a ndsmaterial |zum Anlegen eines Verbands 1 dienendes Material (wie Binden, Mullstreifen, Heftpflaster )
Verbandsmull
Ver bands mull Substantiv, maskulin , der Verbandmull |Verb a ndsmull |als Verbandmaterial dienender Mull
Verbandspäckchen
Ver bands päck chen Substantiv, Neutrum , das Verbandpäckchen |Verb a ndspäckchen |steril verpackte Mullbinde mit einer daran befestigten Kompresse 2 zum Verbinden einer Wunde
Verbandsplatz
Ver bands platz Substantiv, maskulin , der Verbandplatz |Verb a ndsplatz |Sanitätseinrichtung für erste ärztliche Behandlung von Verwundeten
Verbandspräsident
Ver bands prä si dent Substantiv, maskulin , der |Verb a ndspräsident |Präsident eines Verbandes 2
Verbandspräsidentin
Ver bands prä si den tin Substantiv, feminin , die |Verb a ndspräsidentin |weibliche Form zu Verbandspräsident
Verbandsstoff
Ver bands stoff Substantiv, maskulin , der Verbandstoff |Verb a ndsstoff |Verbandmaterial
Verbandstoff
Ver band stoff Substantiv, maskulin , der Verbandsstoff |Verb a ndstoff |Verbandmaterial
Verbandsvertreter
Ver bands ver tre ter Substantiv, maskulin , der |Verb a ndsvertreter |Vertreter, Repräsentant eines Verbandes 2
Verbandsvertreterin
Ver bands ver tre te rin Substantiv, feminin , die |Verb a ndsvertreterin |weibliche Form zu Verbandsvertreter
Verbandsvorsitzende
Ver bands vor sit zen de substantiviertes Adjektiv, feminin |Verb a ndsvorsitzende |vgl. Vorsitzende Vorsitzende eines Verbandes 2
Verbandsvorsitzender
Ver bands vor sit zen der substantiviertes Adjektiv, maskulin |Verb a ndsvorsitzender |vgl. Vorsitzender Vorsitzender eines Verbandes 2
Verbandsvorstand
Ver bands vor stand Substantiv, maskulin , der
Verbandswatte
Ver bands wat te Substantiv, feminin , die Verbandwatte |Verb a ndswatte |als Verbandmaterial dienende Watte
Verbandswechsel
Ver bands wech sel Substantiv, maskulin , der Verbandwechsel |Verb a ndswechsel |das Wechseln eines Verbandes 1
Verbandszellstoff
Ver bands zell stoff Substantiv, maskulin , der Verbandzellstoff |Verb a ndszellstoff |als Verbandmaterial dienender Zellstoff
Verbandszeug
Ver bands zeug Substantiv, Neutrum , das Verbandzeug |Verb a ndszeug |ohne Plural Verbandmaterial
Verbandszimmer
Ver bands zim mer Substantiv, Neutrum , das Verbandzimmer |Verb a ndszimmer |Raum, in dem Verletzte, Verwundete verbunden [und behandelt ] werden
Verbandwatte
Ver band wat te Substantiv, feminin , die Verbandswatte |Verb a ndwatte |als Verbandmaterial dienende Watte
Verbandwechsel
Ver band wech sel Substantiv, maskulin , der Verbandswechsel |Verb a ndwechsel |das Wechseln eines Verbandes 1
Verbandzellstoff
Ver band zell stoff Substantiv, maskulin , der Verbandszellstoff |Verb a ndzellstoff |als Verbandmaterial dienender Zellstoff
Verbandzeug
Ver band zeug Substantiv, Neutrum , das Verbandszeug |Verb a ndzeug |ohne Plural Verbandmaterial
Verbandzimmer
Ver band zim mer Substantiv, Neutrum , das Verbandszimmer |Verb a ndzimmer |Raum, in dem Verletzte, Verwundete verbunden [und behandelt ] werden
verbannen
ver ban nen schwaches Verb |verb a nnen |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « mittelhochdeutsch verbannen = ge-, verbieten; durch Bann verfluchen, althochdeutsch farbannan = den Augen entziehen (als Strafe ) aus dem Land weisen, an einen entlegenen Ort schicken und zwingen, dort zu bleiben jemanden [aus seinem Vaterland ] verbannen | er wurde [für zehn Jahre ] auf eine Insel verbannt
Verbannte
Ver bann te substantiviertes Adjektiv, feminin |Verb a nnte |die /eine Verbannte; der /einer Verbannten, die Verbannten /zwei Verbannte weibliche Person, die verbannt wurde, verbannt ist
Verbannter
Ver bann ter substantiviertes Adjektiv, maskulin |Verb a nnter |der Verbannte /ein Verbannter; des /eines Verbannten, die Verbannten /zwei Verbannte jemand, der verbannt wurde, verbannt ist
Verbannung
Ver ban nung Substantiv, feminin , die |Verb a nnung |die Verbannung; Genitiv: der Verbannung, Plural: die Verbannungen 1 das Verbannen; das Verbanntwerden die Verbannung politischer Gegner 2 das Verbanntsein, das Leben als Verbannte [r ] in die Verbannung gehen müssen | jemanden in die Verbannung schicken
Verbannungsort
Ver ban nungs ort Substantiv, maskulin , der |Verb a nnungsort |
verbarrikadieren
ver bar ri ka die ren schwaches Verb |verbarrikad ie ren |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « zu Barrikade 1 durch einen oder mehrere [schnell herbeigeschaffte ] Gegenstände, die als Hindernis dienen sollen, versperren, unpassierbar machen den Eingang, die Tür mit einem Schrank verbarrikadieren 2 sich verbarrikadieren sich durch Verbarrikadieren 1 gegen Eindringlinge, Angreifer o. Ä. schützen sie hatten sich in der Baracke verbarrikadiert
verbaseln
ver ba seln schwaches Verb landschaftlich |verb a seln |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « aus dem Niederdeutschen < mittelniederdeutsch vorbasen, zu: basen = unsinnig reden, handeln aus Nachlässigkeit versäumen, vergessen, verlieren er hat meine teure Armbanduhr verbaselt | Gelder verbaseln (verschwenden ) | eine Chance verbaseln vertun
Verbaskum
Ver bas kum Substantiv, Neutrum Botanik , das |Verb a skum |das Verbaskum; Genitiv: des Verbaskums, Plural: die Verbasken lateinisch Königskerze, Wollkraut
verbauen
ver bau en schwaches Verb |verb au en |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « 1 a durch den Bau 1 von etwas versperren mittelhochdeutsch verbūwen [jemandem ] die Aussicht verbauen | figurativ jemandem den Zugang zur Universität, die Zukunft verbauen b mittelhochdeutsch verbūwen abwertend in störender, hässlicher Weise bebauen und dadurch verunstalten die Landschaft verbauen 2 a zum, beim Bauen verwenden mittelhochdeutsch verbūwen Zement, Holz verbauen b zum, beim Bauen verbrauchen mittelhochdeutsch verbūwen wie viel Geld sie wohl schon verbaut hat? 3 abwertend falsch, unzweckmäßig bauen der Architekt hat das Haus völlig verbaut | oft im 2. Partizip ein ziemlich verbautes Haus | figurativ die Mathearbeit habe ich verbaut 4 mittelhochdeutsch verbūwen Fachsprache etwas durch Einbauen von etwas befestigen, gegen Einsturz o. Ä. sichern eine Baugrube mit Bohlen verbauen | einen Wildbach, das Ufer verbauen | die Hänge [gegen Lawinen ] verbauen
verbauern
ver bau ern schwaches Verb abwertend |verb au ern |[geistig ] abstumpfen
Verbauerung
Ver bau e rung Substantiv, feminin , die |Verb au erung |
Verbauung
Ver bau ung Substantiv, feminin , die |Verb au ung |die Verbauung; Genitiv: der Verbauung, Plural: die Verbauungen das Verbauen; das Verbautwerden
French Dictionary
verbal
verbal , ale , aux adj. adjectif 1 Qui se fait de vive voix (par opposition à écrit ). : Des contrats purement verbaux. SYNONYME oral . 2 grammaire Relatif au verbe. : Des locutions verbales.
verbalement
verbalement adv. adverbe Par la parole. : Je l ’ai informé verbalement. SYNONYME oralement .
verbalisation
verbalisation n. f. nom féminin Action de verbaliser, d ’exprimer par le langage. Note Sémantique Ne pas confondre avec le nom verbiage, bavardage inutile.
verbaliser
verbaliser v. tr. , intr. verbe transitif psychologie Extérioriser au moyen du langage. : Il n ’arrive pas à verbaliser son ressentiment. verbe intransitif Dresser un procès -verbal, donner une contravention. : Votre voiture est en stationnement illégal: je me vois dans l ’obligation de verbaliser. – Faites, faites, je vous en prie. aimer
verbatim
verbatim FORME FAUTIVE Anglicisme pour textuellement, in extenso.
Spanish Dictionary
verba
verba nombre femenino Facilidad o soltura de una persona para hablar bien, con habilidad y gracia, generalmente para convencer o agradar :con verba arrogante embobó al público .SINÓNIMO labia .
verbal
verbal adjetivo 1 De la palabra o que se sirve de ella :violencia verbal y física; la obra de arte literaria constituye una estructura verbal compleja .2 Que se hace de palabra y no por escrito :contrato verbal; propuesta verbal .SINÓNIMO oral .3 Del verbo o relacionado con el verbo :tiempos verbales; sintagma verbal .4 [palabra ] Que deriva de un verbo . VÉASE complemento verbal; predicado verbal; sintagma verbal .
verbalismo
verbalismo nombre masculino Propensión a dar, en el razonamiento o en la enseñanza, más importancia a las palabras que a los conceptos .
verbalista
verbalista adjetivo 1 Del verbalismo o relacionado con él .2 adjetivo /nombre común [persona ] Que da más importancia a las palabras que a los conceptos en el razonamiento o la enseñanza .
verbalizar
verbalizar verbo transitivo Expresar determinada cosa mediante el lenguaje :verbalizar un sentimiento . Conjugación [4 ] como realizar .
verbalmente
verbalmente adverbio De palabra, no por escrito :el ministro informó verbalmente a los miembros de la Ejecutiva; lo amenazó verbalmente; lo habían agredido verbalmente .
Sanseido Wisdom Dictionary
verbal
ver bal /və́ː r b (ə )l /→verb 形容詞 比較なし 〖しばしば 名詞 の前で 〗1 言葉の , 言葉による, 言葉の使用に関する (↔non-verbal )▸ verbal abuse against women 女性に対する言葉による暴力 ▸ verbal ability [skills ]言語能力 ▸ verbal communication 言葉によるコミュニケーション .2 口頭の (oral ), 口頭による (↔written )▸ a verbal contract [agreement ]口頭契約 [協定 ]▸ a verbal message 伝言 ▸ give verbal instructions 口頭で指図する ▸ both verbal and written communication skills 口頭および文書による伝達能力 (!この例のようにverbalは文脈によって 1 にも 2 にもとれるので, はっきり 2 の意味を表すにはoralを用いたほうがよい ) .3 言葉の上の ; 用語上の ▸ a verbal dispute 言葉の上の争い ▸ a verbal criticism (内容でなく )字句上の批評 ▸ a difference which is merely verbal (実質的でなく )ただ言葉の上だけの相違 .4 一語一語の, 逐語的な ; 文字どおりの (literal )▸ a verbal translation 逐語訳 ▸ a verbal quotation 逐語引用 .5 〘文法 〙動詞の, 動詞的な ; 動詞から派生した ▸ a verbal suffix 動詞接尾辞 〘darkenの -enのように動詞化するもの 〙.名詞 C 1 〘文法 〙準動詞 (形 ) 〘定動詞に対する語で, 不定詞 分詞 動名詞 をいう; →nominal 〙.2 ⦅英俗 ⦆〖しばしば ~s 〗(警察への )自供, 自白 .3 ⦅英 くだけて ⦆毒舌, 侮辱, 罵声 (ばせい ).~̀ n ó un 〘文法 〙動詞的名詞 〘動詞の性質を備えた名詞のことをいい, 広くは動名詞と不定詞をさすが, 狭義では動名詞のうちでも名詞的性質の強いものをさす 〙.
verbalize
v é r bal ì ze 動詞 ⦅かたく ⦆他動詞 1 …を言葉で表現する, 言語化する .2 〘文法 〙〈名詞など 〉を動詞化する .自動詞 1 言葉で表現する .2 冗長である .v è r bal i z á tion 名詞
verbally
v é r bal ly 副詞 1 言葉で, 口で, 口頭で ; 言葉の上だけで .2 〘文法 〙動詞として .3 逐語的に .
verbatim
ver ba tim /vəː r béɪtəm /副詞 一語一語言葉どおりに, 逐語的に .形容詞 言葉どおりの, 逐語的な ▸ a verbatim translation 逐語訳 .