Logo The Wordsmith Dictionary
Exact matches only Allow stemming Match all embedded
English-Thai Dictionary

entreat

VI อ้อนวอน (คำ ทางการ  วิงวอน  ขอร้อง  ออดอ้อน  ร้องขอ  beg plead aon-won

 

entreat

VT อ้อนวอน (คำ ทางการ  วิงวอน  ขอร้อง  ออดอ้อน  ร้องขอ  beg plead aon-won

 

entreat of

PHRV ร้องขอ  เรียกร้อง  rong-kor

 

entreaty

N การขอร้อง  การ วิงวอน  การ ออดอ้อน  plea request supplication kan-kor-rong

 

entrench

VT ปกป้อง  protect pok-pong

 

entrench

VT ป้องกัน โดย การ ขุด คู รอบๆ  barricade fortify pong-kan-doi-kan-khud-ku-rob-rob

 

entrench oneself

PHRV ขุด สนาม เพลาะ  kud-sa-nam-plo

 

entrenchment

N การ ยึด ที่มั่น  เนิน ดิน หรือ ร่อง ที่ เป็นแนว ป้องกัน ศัตรู 

 

entrepreneur

N นักลงทุน ทางการเงิน  contractor enterpriser nak-long-tun-tang-kan-ngen

 

entresol

N ชั้น ที่อยู่ ระหว่าง กลาง ชั้นใต้ดิน และ ชั้นล่าง 

 

Webster's 1828 Dictionary

ENTREAAT

v.t.[L. tracto, to handle, feel, treat, use, manage. ] 1. To ask earnestly; to beseech; to petition or pray with urgency; to supplicate; to solicit pressingly; to importune.
Isaac entreated Jehovah for his wife. Genesis 25:21.
2. To prevail on by prayer or solicitation. Hence in the passive form, to be prevailed on; to yield to entreaty.
It were a fruitless attempt to appease a power, whom no prayers could entreat.
3. To treat, in any manner; properly, to use or manage; but I believe, entreat is always applied to persons, as treat is to persons or things. Applied to persons, to entreat is to use, or to deal with; to manifest to others any particular deportment, good or ill.
I will cause the enemy to entreat thee well. Jeremiah 15:11.
The Egyptians evil-entreated us. Deuteronomy 26:6.
[In this application, the prefix en is now dropped, and treat is used. ]
4. To entertain; to amuse.
5. To entertain; to receive.

 

ENTREAT

v.i.To make an earnest petition or request. The Janizaries entreated for them, as valiant men.
1. To offer a treaty. [Not used. ]
2. To treat; to discourse. [Not used. ]

 

ENTREATANCE

n.Entreaty; solicitation.

 

ENTREATED

pp. Earnestly supplicated, besought or solicited; importuned; urgently requested. 1. Prevailed on by urgent solicitation; consenting to grant what is desired.
2. Used; managed.

 

ENTREATER

n.One that entreats, or asks earnestly.

 

ENTREATING

ppr. Earnestly asking; pressing with request or prayer; importuning. 1. Treating; using.

 

ENTREATIVE

a.Pleading; treating.

 

ENTREATY

n.Urgent prayer; earnest petition; pressing solicitation; supplication. The poor useth entreaties; but the rich answereth roughly. Proverbs 18:23.

 

ENTREMETS

n.[L. intromissum.] Small plates set between the principal dishes at table, or dainty dishes.

 

ENTREPOT

n.A warehouse, staple or magazine, for the deposit of goods.

 

Webster's 1913 Dictionary

ENTREAT

En *treat ", v. t. [imp. & p. p. Entreated; p. pr. & vb. n.Entreating. ] Etym: [OE. entreten to treat, request, OF. entraiter to treat of; pref. en- (L. in ) + traitier to treat. See Treat. ]

 

1. To treat, or conduct toward; to deal with; to use. [Obs. ] Fairly let her be entreated. Shak. I will cause the enemy to entreat thee well. Jer. xv. 11.

 

2. To treat with, or in respect to, a thing desired; hence, to ask earnestly; to beseech; to petition or pray with urgency; to supplicate; to importune. "Entreat my wife to come. " "I do entreat your patience. " Shak. I must entreat of you some of that money. Shak. Some late visitor entreating entrance at my chamber door. Poe. Isaac entreated the Lord for his wife. Gen. xxv. 21.

 

3. To beseech or supplicate successfully; to prevail upon by prayer or solicitation; to persuade. It were a fruitless attempt to appease a power whom no prayers could entreat. Rogers.

 

4. To invite; to entertain. [Obs. ] "Pleasures to entreat. " Spenser.

 

Syn. -- To beseech; beg; solicit; crave; implore; supplicate. See Beseech.

 

ENTREAT

ENTREAT En *treat ", v. i.

 

1. To treat or discourse; hence, to enter into negotiations, as for a treaty. [Obs. ] Of which I shall have further occasion to entreat. Hakewill. Alexander. .. was first that entreated of true peace with them. 1 Mac. x. 47.

 

2. To make an earnest petition or request. The Janizaries entreated for them as valiant men. Knolles.

 

ENTREAT

ENTREAT En *treat ", n.

 

Defn: Entreaty. [Obs. ] Ford.

 

ENTREATABLE

ENTREATABLE En *treat "a *ble, a.

 

Defn: That may be entreated.

 

ENTREATANCE

ENTREATANCE En *treat "ance, n.

 

Defn: Entreaty. [Obs. ] Fairfax.

 

ENTREATER

ENTREATER En *treat "er, n.

 

Defn: One who entreats; one who asks earnestly; a beseecher.

 

ENTREATFUL

ENTREATFUL En *treat "ful, a.

 

Defn: Full of entreaty. [R.] See Intreatful.

 

ENTREATINGLY

ENTREATINGLY En *treat "ing *ly, adv.

 

Defn: In an entreating manner.

 

ENTREATIVE

ENTREATIVE En *treat "ive, a.

 

Defn: Used in entreaty; pleading. [R.] "Entreative phrase. " A. Brewer.

 

ENTREATMENT

ENTREATMENT En *treat "ment, n.

 

Defn: Entreaty; invitation. [Obs. ] Shak.

 

ENTREATY

En *treat "y, n.; pl. Entreaties (.

 

1. Treatment; reception; entertainment. [Obs. ] B. Jonson.

 

2. The act of entreating or beseeching; urgent prayer; earnest petition; pressing solicitation. Fair entreaty, and sweet blandishment. Spenser.

 

Syn. -- Solicitation; request; suit; supplication; importunity.

 

ENTREE

En `trée ", n. Etym: [F. See Entry. ]

 

1. A coming in, or entrance; hence, freedom of access; permission or right to enter; as, to have the entrée of a house.

 

2. (Cookery )

 

Defn: In French usage, a dish served at the beginning of dinner to give zest to the appetite; in English usage, a side dish, served with a joint, or between the courses, as a cutlet, scalloped oysters, etc.

 

ENTREMETS

En `tre *mets ", n. sing. & pl. Etym: [F., fr. entre between + mets a dish, mess. ]

 

1. (Cookery )

 

Defn: A side dish; a dainty or relishing dish usually eaten after the joints or principal dish; also, a sweetmeat, served with a dinner.

 

2. Any small entertainment between two greater ones. [R.]

 

ENTRENCH

ENTRENCH En *trench ", v. t.

 

Defn: See Intrench.

 

ENTREPOT

En `tre *pôt ", n. Etym: [F.]

 

Defn: A warehouse; a magazine for depositing goods, stores, etc. ; a mart or place where merchandise is deposited; as, an entrepôt for shipping goods in transit.

 

ENTREPRENEUR

En `tre *pre *neur ", n. Etym: [F. See Enterprise. ] (Polit. Econ.)

 

Defn: One who creates a product on his own account; whoever undertakes on his own account an industrial enterprise in which workmen are employed. F. A. Walker.

 

ENTRESOL

En `tre *sol ", n. Etym: [F.] (Arch. )

 

Defn: A low story between two higher ones, usually between the ground floor and the first story; mezzanine. Parker.

 

New American Oxford Dictionary

entreat

en treat |enˈtrēt ɪnˈtrit | verb 1 [ reporting verb ] ask someone earnestly or anxiously to do something: [ with obj. and infinitive ] : his friends entreated him not to go. [ with obj. ] ask earnestly or anxiously for (something ): a message had been sent, entreating aid for the Navajos. 2 [ with obj. ] archaic treat (someone ) in a specified manner: the King, I fear, hath ill entreated her. DERIVATIVES en treat ing ly adverb, en treat ment noun ORIGIN late Middle English (in the sense treat, act toward (someone ); formerly also as intreat ): from Old French entraitier, based on traitier to treat, from Latin tractare to handle.

 

entreaty

en treat y |enˈtrētē ɪnˈtridi | noun ( pl. entreaties ) an earnest or humble request: the king turned a deaf ear to his entreaties. ORIGIN late Middle English (in the sense treatment, management ; formerly also as intreaty ): from entreat, on the pattern of treaty .

 

entrechat

en tre chat |ˌäntrəˈSHä ˌɑntrəˈʃɑ | noun Ballet a vertical jump during which the dancer repeatedly crosses the feet and beats them together. ORIGIN French, from Italian (capriola ) intrecciata complicated (caper ).

 

entrecôte

en tre côte |ˈäntrəˌkōt ˌɑntrəˈkoʊt | noun a boned steak cut off the sirloin. ORIGIN French, from entre between + côte rib.

 

entrée

en trée |ˈänˌtrā, ˌänˈtrā ˈɑntreɪ |(also entree ) noun the main course of a meal. Brit. a dish served between the fish and meat courses at a formal dinner. ORIGIN early 18th cent. (denoting a piece of instrumental music forming the first part of a suite ): French, feminine past participle of entrer enter (see entry ).

 

entremets

en tre mets |ˌäntrəˈmā ˌɑntrəˈmeɪ | noun a light dish served between two courses of a formal meal. ORIGIN French, from entre between + mets dish.

 

entrench

en trench |enˈtrenCH ɪnˈtrɛntʃ |(also dated intrench ) verb 1 [ with obj. ] establish (an attitude, habit, or belief ) so firmly that change is very difficult or unlikely: ageism is entrenched in our society. establish (a person or their authority ) in a position of great strength or security: by 1947 de Gaulle's political opponents were firmly entrenched in power. apply extra legal safeguards to (a right, esp. a constitutional right, guaranteed by legislation ). establish (a military force, camp, etc. ) in trenches or other fortified positions. 2 [ no obj. ] (entrench on /upon ) archaic encroach or trespass upon. DERIVATIVES en trench ment noun ORIGIN mid 16th cent. (in the sense place within a trench ): from en- 1, in- 2 into + trench .

 

entrenched

en trenched |enˈtrenCHt ɪnˈtrentʃt | adjective (of an attitude, habit, or belief ) firmly established and difficult or unlikely to change; ingrained: an entrenched resistance to change.

 

entre nous

en tre nous |ˌäntrə ˈno͞o ˌɑntrə ˈnu | adverb between ourselves; privately: entre nous, the old man's a bit of a problem. ORIGIN late 17th cent.: French.

 

entrepôt

en tre pôt |ˈäntrəˌpō ˌɑntrəˈpoʊ | noun ( pl. entrepôts pronunc. same or |-ˌpōz | ) a port, city, or other center to which goods are brought for import and export, and for collection and distribution. ORIGIN early 18th cent.: French, from entreposer to store, from entre among + poser to place.

 

entrepreneur

en tre pre neur |ˌäntrəprəˈno͝or, -ˈnər ˈˌɑntrəprəˈˌnər | noun a person who organizes and operates a business or businesses, taking on greater than normal financial risks in order to do so. a promoter in the entertainment industry. DERIVATIVES en tre pre neur ism noun, en tre pre neur ship noun ORIGIN early 19th cent. (denoting the director of a musical institution ): from French, from entreprendre undertake (see enterprise ).

 

entrepreneurial

en tre pre neur i al |ˌäntrəprəˈno͝orēəl ɑːntrəprəˈnɜːriəl | adjective characterized by the taking of financial risks in the hope of profit; enterprising: an entrepreneurial culture | our entrepreneurial spirit thrives on meeting the next challenge. DERIVATIVES en tre pre neur i al ism noun, en tre pre neur i al ly adverb

 

entresol

en tre sol |ˈentərˌsäl, ˈäntrəˌsäl, -sôl ˈɛntərsɑl | noun a low story between the first floor and the second floor of a building; a mezzanine floor. ORIGIN early 18th cent.: French, from Spanish entresuelo, from entre between + suelo story.

 

Oxford Dictionary

entreat

en |treat |ɪnˈtriːt, ɛn- | verb 1 [ reporting verb ] ask someone earnestly or anxiously to do something: [ with obj. and infinitive ] : his friends entreated him not to go | (as adj. entreating ) : his entreating eyes. [ with obj. ] ask earnestly or anxiously for (something ): a message had been sent, entreating aid for the Navahos. 2 [ with obj. and adverbial ] archaic treat (someone ) in a specified manner: the King, I fear, hath ill entreated her. DERIVATIVES entreatingly adverb ORIGIN late Middle English (in the sense treat, act towards (someone ); formerly also as intreat ): from Old French entraitier, based on traitier to treat , from Latin tractare to handle .

 

entreaty

en |treaty |ɪnˈtriːti, ɛn- | noun ( pl. entreaties ) an earnest or humble request: the king turned a deaf ear to his entreaties. ORIGIN late Middle English (in the sense treatment, management ; formerly also as intreaty ): from entreat, on the pattern of treaty .

 

entrechat

entrechat |ˈɒ̃trəʃɑː | noun Ballet a vertical jump during which the dancer repeatedly crosses the feet and beats them together. ORIGIN French, from Italian (capriola ) intrecciata complicated (caper ).

 

entrecôte

entrecôte |ˈɒntrəkəʊt | noun a boned steak cut off the sirloin. ORIGIN French, from entre between + côte rib .

 

entrée

entrée |ˈɒntreɪ | noun 1 the main course of a meal. Brit. a dish served between the first and main courses at a formal dinner. 2 the right to enter or join a particular sphere or group: an actress with an entrée into the intellectual society of Berlin. ORIGIN early 18th cent. (denoting a piece of instrumental music forming the first part of a suite ): French, feminine past participle of entrer enter (see entry ).

 

entremets

entremets |ˌɒntrəˈmeɪ | noun a light dish served between two courses of a formal meal. ORIGIN French, from entre between + mets dish .

 

entrench

en |trench |ɪnˈtrɛn (t )ʃ, ɛn- | verb 1 [ with obj. ] establish (an attitude, habit, or belief ) so firmly that change is very difficult or unlikely: ageism is entrenched in our society. establish (someone ) in a position of great strength or security. apply extra legal safeguards to (a right guaranteed by legislation ). 2 [ with obj. ] establish (a military force ) in trenches or other fortified positions. 3 [ no obj. ] (entrench on /upon ) archaic encroach or trespass on. DERIVATIVES entrenchment noun ORIGIN mid 16th cent. (in the sense place within a trench ): from en- 1, in- 2 into + trench .

 

entrenched

en |trenched |ɪnˈtrɛn (t )ʃt, ɛn- | adjective (of an attitude, habit, or belief ) firmly established and difficult or unlikely to change; ingrained: an entrenched resistance to change.

 

entre nous

entre nous |ˌɒ̃trə ˈnuː | adverb between ourselves; privately: entre nous, the old man's a bit of a case. ORIGIN French.

 

entrepôt

entrepôt |ˈɒntrəpəʊ | noun a port, city, or other centre to which goods are brought for import and export, and for collection and distribution. ORIGIN early 18th cent.: French, from entreposer to store , from entre among + poser to place .

 

entrepreneur

entrepreneur |ˌɒntrəprəˈnəː | noun a person who sets up a business or businesses, taking on financial risks in the hope of profit. a promoter in the entertainment industry. DERIVATIVES entrepreneurism noun, entrepreneurship noun ORIGIN early 19th cent. (denoting the director of a musical institution ): from French, from entreprendre undertake (see enterprise ).

 

entrepreneurial

entrepreneurial |ˌɒntrəprəˈnəːrɪəl, -ˈnjʊərɪəl | adjective characterized by the taking of financial risks in the hope of profit; enterprising: an entrepreneurial culture | our entrepreneurial spirit thrives on meeting the next challenge. DERIVATIVES entrepreneurialism |-ˈn (j )əːrɪəlɪz (ə )m, -ˈnjʊərɪəlɪz (ə )m |noun, entrepreneurially |-ˈn (j )əːrɪəli, -ˈnjʊərɪəli |adverb

 

entresol

entresol |ˈɒntrəsɒl | noun a low storey between the ground floor and the first floor of a building; a mezzanine floor. ORIGIN early 18th cent.: French, from Spanish entresuelo, from entre between + suelo storey .

 

American Oxford Thesaurus

entreat

entreat verb my lord, I entreat you to believe me: implore, beg, plead with, pray, ask, request; bid, enjoin, appeal to, call on, petition, solicit, importune; literary beseech.

 

entreaty

entreaty noun he ignored Gert's entreaties: plea, appeal, request, petition; suit, application, claim; solicitation, supplication; prayer.

 

entrée

entrée noun 1 there are a dozen entrées on the menu: main course, main dish. 2 an excellent entrée into the profession: means of entry, entry, entrance, ingress; route, path, avenue, way, key, passport; informal in.

 

entrench

entrench verb the latest scandals serve to entrench cynicism: establish, settle, lodge, set, root, install, plant, embed, seat; enshrine; informal dig (oneself ) in.

 

entrenched

entrenched adjective they tend to cling to entrenched attitudes: ingrained, established, confirmed, fixed, firm, deep-seated, deep-rooted; unshakable, indelible, ineradicable, inexorable.

 

entrepreneur

entrepreneur noun a newsletter for young entrepreneurs: businessman /businesswoman, enterpriser, speculator, tycoon, magnate, mogul; dealer, trader; promoter, impresario; informal wheeler-dealer, whiz kid, mover and shaker, go-getter, high flyer, hustler, idea man /person.

 

Oxford Thesaurus

entreat

entreat verb my lord, I entreat you to believe what you find in this letter: implore, beseech, beg, plead with, supplicate, pray, ask, request; bid, enjoin, appeal to, call on, petition, solicit; exhort, urge, importune; dated crave; rare impetrate, obtest, obsecrate.

 

entreaty

entreaty noun he ignored her entreaties: plea, appeal, request, petition, cry from the heart; suit, application, claim; beseeching, pleading, begging, solicitation, importuning, supplication; bidding, exhortation, urge, demand, enjoinment; prayer; French cri de cœur; rare impetration, obtestation, obsecration, imploration.

 

entrée

entrée noun 1 there is a choice of half a dozen entrées on the menu: main course, main dish, main meal. ANTONYMS starter; dessert. 2 university dramatic societies were an excellent entrée into the acting profession: means of entry, entrance, entry, ingress, opportunity to enter; route, path, avenue, way, key, passport; access, admission, admittance, acceptance, right of entry.

 

entrench, intrench

entrench, intrench verb this country is entrenched in a litigation mentality: establish, settle, ensconce, lodge, set, root, install, plant, embed, anchor, seat, station; informal dig in. ANTONYMS dislodge.

 

entrenched, intrenched

entrenched, intrenched adjective officials tended to cling to entrenched attitudes: ingrained, established, well established, long-established; confirmed, fixed, set firm, firm; deep-seated, deep-rooted, rooted, deep-set; unshakeable, irremovable, indelible, ineradicable, inveterate, immutable, inexorable, dyed-in-the-wool. ANTONYMS superficial.

 

entre nous

entre nous adverb French entre nous, the old man's a bit of a case: between ourselves, between us, between you and me, in (strict ) confidence, confidentially, in private, privately, off the record; informal between you and me and the bedpost /gatepost /wall; Latin sub rosa; archaic under the rose.

 

entrepreneur

entrepreneur noun an entrepreneur who had set up his own firms: businessman, businesswoman, business person, business executive, enterpriser, speculator, tycoon, magnate; dealer, trader, buyer and seller, merchant; commercial intermediary, intermediary, middleman, promoter, impresario; informal wheeler-dealer, mogul, big shot, bigwig, whizz-kid, mover and shaker, go-getter, high-flyer, hustler.

 

Duden Dictionary

Entreacte

En t re acte , En tre acte Substantiv, maskulin Theater , der Entreakt |ãˈtrakt |der Entreacte; Genitiv: des Entreactes, Plural: die Entreactes lateinisch-französisch (auch selbstständig aufgeführte ) Zwischenaktmusik von Opern und Schauspielen

 

Entreakt

En t re akt , En tre akt Substantiv, maskulin Theater , der Entreacte |ãtrəˈ |akt |französisch entracte, älter: entr'acte, eigentlich = Zwischenakt, aus: entre = zwischen und acte < lateinisch actus, Akt (auch selbstständig aufgeführte ) Zwischenaktmusik von Opern und Schauspielen

 

Entrechat

En t re chat Substantiv, maskulin Ballett , der |ãtrəˈʃa |der Entrechat; Genitiv: des Entrechats, Plural: die Entrechats französisch entrechat = Luft-, Kreuzsprung (in Anlehnung an: chasser = jagen ) < italienisch (capriola ) intrecciata = verflochtener (Sprung ), zu: intrecciare = verflechten, zu: treccia = Flechte, Zopf gerader Sprung in die Höhe, bei dem die Fersen in der Luft [mehrmals ] gekreuzt übereinandergeschlagen werden

 

entrechten

ent rech ten schwaches Verb gehoben |entr e chten |schwaches Verb; Perfektbildung mit »hat « jemanden seiner Rechte berauben, um seine Rechte bringen

 

Entrechtete

Ent rech te te substantiviertes Adjektiv, feminin gehoben |Entr e chtete |die /eine Entrechtete; der /einer Entrechteten, die Entrechteten /zwei Entrechtete weibliche Person, die ihrer Rechte beraubt worden ist, die keine Rechte mehr hat

 

Entrechteter

Ent rech te ter substantiviertes Adjektiv, maskulin gehoben |Entr e chteter |der Entrechtete /ein Entrechteter; des /eines Entrechteten, die Entrechteten /zwei Entrechtete jemand, der seiner Rechte beraubt worden ist, der keine Rechte mehr hat

 

Entrechtung

Ent rech tung Substantiv, feminin , die |Entr e chtung |die Entrechtung; Genitiv: der Entrechtung, Plural: die Entrechtungen das Entrechten; das Entrechtetwerden

 

Entrecote

En t re cote , En tre cote Substantiv, Neutrum , das |ãtrəˈkoːt |französisch entrecôte, eigentlich = Zwischenrippenstück, aus: entre = zwischen und côte = Rippe Rippenstück vom Rind, das in Scheiben gebraten wird

 

Entree

En t ree , En t rée, En tree En trée Substantiv, Neutrum , das schweizerisch häufig Entrée |ãˈtreː ãˈtreː |das Entree; Genitiv: des Entrees, Plural: die Entrees das Entrée; Genitiv: des Entrées, Plural: die Entrées französisch entrée, zu: entrer = eintreten < lateinisch intrare 1 Eingangsraum, Vorzimmer 2 Eintritt, Erscheinen 3 besonders österreichisch Eintritt, Eintrittsgeld 4 erster Gang, Vorspeise 5 a Eröffnungsmusik eines Balletts b Auftrittslied in Singspiel und Operette

 

Entreetür

En t ree tür, En tree tür Substantiv, feminin , die |Entr ee tür |

 

Entrefilet

En t re fi let , En tre fi let Substantiv, Neutrum , das |ãtrəfiˈleː |das Entrefilet; Genitiv: des Entrefilets, Plural: die Entrefilets lateinisch-französisch eingeschobene [halbamtliche ] Zeitungsnachricht

 

Entreicherung

Ent rei che rung Substantiv, feminin Rechtssprache , die |Entr ei cherung |die Entreicherung; Genitiv: der Entreicherung Minderung des Vermögens, der finanziellen Mittel

 

Entreißdiebstahl

Ent reiß dieb stahl Substantiv, maskulin schweizerisch , der |Entr ei ßdiebstahl |Diebstahl, bei dem jemandem etwas entrissen wird, was er bei sich trägt z. B. eine Handtasche

 

entreißen

ent rei ßen starkes Verb |entr ei ßen |starkes Verb; Perfektbildung mit »hat « 1 unter Gewaltanwendung [mit einer heftigen Bewegung ] wegnehmen, aus den Händen reißen jemandem die Handtasche entreißen | figurativ jemandem den Sieg entreißen | figurativ sie wurde ihm durch den Tod entrissen 2 a gehoben aus, vor etwas retten jemanden den Flammen entreißen b gehoben aus einer bestimmten Verfassung herausreißen, von etwas befreien jemanden seinen Träumen entreißen | jemanden, etwas dem Vergessen entreißen (die Erinnerung an jemanden, etwas jemandem wieder ins Gedächtnis rufen )

 

Entrelacs

En t re lacs, En tre lacs Substantiv, Neutrum , das |ãtrəˈla (ː )|das Entrelacs; Genitiv: des Entrelacs [Entrelaː (s ), auch: Entrela (s )], Entrelacs [Entrela (ː )s ] meist im Plural französisch Flechtwerk; (im Kunstgewerbe und in der Baukunst ) Gesamtheit von einander kreuzenden oder ineinander verschlungenen Linien und Bändern

 

Entremés

En t re més, En tre més Substantiv, Neutrum , das |ɛntreˈmɛs |das Entremés; Genitiv: des Entremés, Plural: die Entremés lateinisch-italienisch-französisch -spanisch ; »Zwischenspiel « (ursprünglich possenhafter ) Einakter des spanischen Theaters, der zwischen zwei Aufzügen eines Schauspiels aufgeführt wurde

 

Entremetier

En t re me ti er , En tre me ti er Substantiv, maskulin Gastronomie , der |ãtrəmeˈti̯eː |der Entremetier; Genitiv: des Entremetiers, Plural: die Entremetiers französisch entremétier Spezialkoch für Suppen und kleinere Zwischengerichte

 

Entremets

En t re mets , En tre mets Substantiv, Neutrum Gastronomie , das |ãtrəˈmeː |das Entremets; Genitiv: des Entremets |[…eː (s )]|, Entremets |[…eːs ]|französisch entremets, aus: entre = zwischen und mets = Gericht (bei einer größeren Speisenfolge ) leichtes Zwischengericht

 

entre nous

en t re nous , en tre nous bildungssprachlich |ãtrəˈnuː |französisch, aus: entre = zwischen, unter und nous = uns unter uns; ohne die Gegenwart eines Fremden und daher in der nötigen Atmosphäre der Vertrautheit das sollten wir einmal entre nous besprechen

 

Entrepot

En t re pot , En tre pot Substantiv, Neutrum , das |ãtrəˈpoː |lateinisch-französisch zollfreier Stapelplatz, Speicher

 

Entrepreneur

En t re pre neur, En tre pre neur Substantiv, maskulin Wirtschaftsjargon , der |ãtrəprəˈnøːɐ̯ |der Entrepreneur; Genitiv: des Entrepreneurs, Plural: die Entrepreneure (englisch entrepreneur < ) französisch entrepreneur = Unternehmer, zu: entreprendre = unternehmen, zu lateinisch pre (he )ndere = nehmen, ergreifen Unternehmer, Firmengründer er hat das Zeug zum Entrepreneur

 

Entrepreneurin

En t re pre neu rin , En tre pre neu rin Substantiv, feminin , die |ãtrəprəˈnøːrɪn |die Entrepreneurin; Genitiv: der Entrepreneurin, Plural: die Entrepreneurinnen weibliche Form zu Entrepreneur sie ist Entrepreneurin mit eigenem Fitnessstudio

 

Entrepreneurship

En t re pre neur ship , En tre pre neur ship Substantiv, feminin oder Substantiv, Neutrum Wirtschaftsjargon , die oder das |…ʃɪp |die Entrepreneurship; Genitiv: der Entrepreneurship, Plural: die Entrepreneurships oder das Entrepreneurship; Genitiv: des Entrepreneurship [s ], Plural: die Entrepreneurships < meist ohne Artikel gebraucht > englisch entrepreneurship, zu französisch entrepreneur (Entrepreneur ) und englisch -ship (Suffix zur Bildung von Substantiven, ähnlich dem deutschen -schaft )Unternehmergeist, Unternehmertum b

 

Entreprise

En t re prise , En tre pri se Substantiv, feminin , die |ãtrəˈprɪːzə |die Entreprise; Genitiv: der Entreprise, Plural: die Entreprisen |[…zn̩ ] |lateinisch-französisch Unternehmung

 

Entresol

En t re sol , En tre sol Substantiv, Neutrum , das |ãtrəˈsɔl |das Entresol; Genitiv: des Entresols, Plural: die Entresols lateinisch-französisch Zwischengeschoss, Halbgeschoss

 

Entrevue

En t re vue , En tre vue Substantiv, feminin , die |ãtrəˈvyː |die Entrevue; Genitiv: der Entrevue, Plural: die Entrevuen |[…yːən ] |lateinisch-französisch Zusammenkunft, Unterredung besonders von Monarchen

 

French Dictionary

entre

entre prép. préposition 1 La préposition marque le lieu. D ’un point à un autre. : Entre Québec et Montréal, il y a 300 kilomètres. 2 La préposition marque le temps. Dans un intervalle de temps. : Entre midi et minuit. 3 La préposition marque une relation entre des êtres, des choses. : Il y a une grande connivence entre son père et lui. Entre nous. Entre ces deux maisons, je préfère celle-ci. Note Grammaticale Entre ne s ’élide pas devant une voyelle: entre elles, entre eux. LOCUTIONS Entre autres. En particulier, notamment. : Ils visiteront l ’est du Québec, entre autres la Beauce et la Gaspésie. Elles visiteront entre autres la Toscane. Note Grammaticale Le déterminant indéfini autre prend toujours la marque du pluriel dans cette locution, qui signifie « parmi d ’autres (personnes, choses ) ». Note Syntaxique Cette locution se rapporte généralement à un nom ou à un pronom qui la précède ou la suit immédiatement. Dans un style soigné, en l ’absence d ’un nom ou d ’un pronom auquel se rapporte la locution, on préférera employer l ’expression entre autres choses, qui s ’écrit entre virgules. Je lui mentionnerai, entre autres choses, que Paul arrivera demain. Entre chien et loup. Au crépuscule. SYNONYME à la brunante . Entre deux âges. Qui fait l ’effet de n ’être ni jeune ni vieux. Entre parenthèses, entre guillemets, entre crochets. Note Grammaticale Dans ces expressions, le nom est au pluriel.

 

entre-

entre- préf. préfixe L ’orthographe des mots composés avec le préfixe entre- n ’obéit pas à une règle logique: certains s ’écrivent en un seul mot, d ’autres avec un trait d ’union ou une apostrophe. Avec un trait d ’union. : S ’entre-déchirer. En un seul mot. : Entrechat, entrevue, entrecôte. – Certains mots dont le second élément commence par une voyelle comportent une élision du e du préfixe et une apostrophe. : S ’entr ’aimer, s ’entr ’apercevoir ou s ’entrapercevoir, s ’entr ’égorger. – Certains mots commençant par une voyelle et composés avec le préfixe élidé s ’écrivent en un seul mot. : S ’entraider, entrouvrir. Note Technique On consultera chacun des mots composés avec le préfixe entre- à son entrée dans l ’ordre alphabétique.

 

entrebâillement

entrebâillement n. m. nom masculin Ouverture. : Glisser sa tête dans l ’entrebâillement d ’une porte. Note Orthographique entreb â illement.

 

entrebâiller

entrebâiller v. tr. , pronom. verbe transitif Entrouvrir. : Elle a entrebâillé la fenêtre. S ’entrouvrir. : « Si la porte s ’ouvre pour laisser passer un visiteur, elle s ’entrebâille seulement; quelqu ’un est derrière qui la referme aussitôt » (Pierre Loti , Aziyadé ). Note Grammaticale À la forme pronominale, le participe passé de ce verbe s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Les volets se sont entrebâillés discrètement. aimer Conjugaison Les lettres ill sont suivies d ’un i à la première et à la deuxième personne du pluriel de l ’indicatif imparfait et du subjonctif présent. (Que ) nous entrebâillions, (que ) vous entrebâilliez.Note Orthographique entreb â iller.

 

entrechat

entrechat n. m. nom masculin Pas de danse en forme de saut. Note Orthographique entrecha t.

 

entrechoquer

entrechoquer v. tr. , pronom. verbe transitif Frapper, heurter l ’un contre l ’autre. : Ils saluèrent la reine et entrechoquèrent leur verre à sa santé. verbe pronominal Se heurter l ’un contre l ’autre. : Les verres s ’entrechoquaient et l ’on félicita les vainqueurs. Note Grammaticale À la forme pronominale, le participe passé de ce verbe s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Les verres se sont entrechoqués. aimer

 

entrecôte

entrecôte n. f. nom féminin Morceau de viande coupé entre deux côtes de bœuf. : Une entrecôte saignante.

 

entrecouper

entrecouper v. tr. verbe transitif Interrompre fréquemment. : On a entrecoupé ce texte de citations. aimer

 

entrecroisement

entrecroisement n. m. nom masculin Disposition de choses qui s ’entrecroisent. : Entrecroisement de rubans.

 

entrecroiser

entrecroiser v. tr. , pronom. verbe transitif Croiser à plusieurs reprises. : Elle entrecroise des rosiers grimpants. verbe pronominal Se croiser l ’un l ’autre. : Des fils qui s ’entrecroisent. SYNONYME entrelacer . Note Grammaticale À la forme pronominale, le participe passé de ce verbe s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Nos routes se sont entrecroisées. aimer

 

entrecuisse

entrecuisse n. m. nom masculin Espace entre les cuisses.

 

entredéchirer (s’)

entredéchirer (s ’) ou entre-déchirer (s ’) v. pronom. verbe pronominal Se déchirer mutuellement. : Elles se sont entre-déchirées cruellement. Note Grammaticale Le participe passé de ce verbe, qui n ’existe qu ’à la forme pronominale, s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Ces associés s ’étaient entredéchirés. aimer

 

entre-deux

entre-deux n. m. (pl. entre-deux ) nom masculin invariable État intermédiaire entre deux extrêmes, deux éléments. : Après le travail qui vient de s ’achever et celui à entreprendre, offrons-nous un entre-deux de détente.

 

entre-deux-guerres

entre-deux-guerres n. m. ou f. inv. nom masculin ou féminin invariable Période située entre deux guerres. Note Technique Le genre masculin est nettement plus usité de nos jours.

 

entredévorer (s’)

entredévorer (s ’) ou entre-dévorer (s ’) v. pronom. verbe pronominal Se dévorer mutuellement. : Ils se sont entre-dévorés. Note Grammaticale Le participe passé de ce verbe, qui n ’existe qu ’à la forme pronominale, s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Ces mantes religieuses se sont entredévorées. aimer

 

entrée

entrée n. f. nom féminin 1 Action, fait d ’entrer. : Entrée interdite. 2 Accès. : L ’entrée d ’une maison. SYNONYME porte . 3 littéraire Début d ’une période. : Vienne enfin l ’entrée du printemps! À l ’entrée de la nuit. 4 Premier plat d ’un repas. : J ’ai pris des crudités comme entrée. 5 linguistique Chacun des mots et expressions qui composent un dictionnaire et qui font l ’objet d ’un article (définition, exemple, note, etc. ). : Un ouvrage de 50 000 entrées. Dans le Multidictionnaire, les entrées sont en majuscules. 6 informatique Enregistrement de données par un système informatique. : L ’entrée (et non *input ). LOCUTIONS D ’entrée de jeu. Dès le début, d ’emblée. Entrée en fonction (s ). Moment où une personne accède à un poste en particulier. : À titre de secrétaire général, il entrera en fonction le 1 er septembre. Entrée en matière. Introduction d ’un discours, d ’un récit. Entrée en service. Moment où une personne commence à travailler pour un employeur dans un organisme ou une entreprise (GDT ). Entrée en vigueur. Début de l ’application d ’une loi, d ’un règlement, etc. : L ’entrée en vigueur de la nouvelle loi sera le 1 er juin 2010. FORMES FAUTIVES entrée (comptable ). Impropriété pour écriture (comptable ), inscription (comptable ). entrée des marchandises. Calque de « goods entrance » pour livraisons.

 

entrefaites

entrefaites n. f. pl. nom féminin pluriel Sur ces entrefaites À ce moment-là, alors. Note Technique Le mot ne s ’emploie que dans cette locution et il est toujours au pluriel.

 

entrefilet

entrefilet n. m. nom masculin Court article d ’un journal. : Quelques entrefilets signalèrent sa disparition.

 

entregent

entregent n. m. nom masculin Habileté à la vie sociale. : Elle a beaucoup d ’entregent. SYNONYME doigté . Note Orthographique entre gent.

 

entrégorger (s’)

entrégorger (s ’) ou entr ’égorger (s ’) v. pronom. verbe pronominal S ’égorger les uns les autres. : Les bandes rivales se sont entr ’égorgées. Note Grammaticale Le participe passé de ce verbe, qui n ’existe qu ’à la forme pronominale, s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Ils se sont entrégorgés. changer Conjugaison Le g est suivi d ’un e devant les lettres a et o. Ils s ’entr ’égorgeaient, nous nous entr ’égorgeons.

 

entrejambe

entrejambe n. m. nom masculin 1 Partie du corps située entre les jambes. 2 Partie d ’un vêtement entre les jambes. Note Technique Attention au genre masculin de ce nom: un entrejambe.

 

entrelacement

entrelacement n. m. nom masculin 1 Action d ’entrelacer. : L ’entrelacement de lattes de bois. SYNONYME entrecroisement . 2 Réseau de choses entrelacées.

 

entrelacer

entrelacer v. tr. , pronom. verbe transitif Enlacer l ’un dans l ’autre. : Nous entrelaçons nos rubans et nos colliers. SYNONYME tresser . verbe pronominal S ’entrecroiser. : Les clématites et les vignes se sont entrelacées. SYNONYME entortiller ; entremêler ; nouer . Note Grammaticale À la forme pronominale, le participe passé s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Les lierres se sont entrelacés autour du treillis. avancer Conjugaison Le c prend une cédille devant les lettres a et o. Il entrelaça, nous entrelaçons.

 

entrelacs

entrelacs n. m. nom masculin Dessin de motifs entrecroisés. : Les entrelacs d ’un treillis. Prononciation Les lettres cs ne se prononcent pas, [ɑ̃trəlɑ ]; le nom rime avec la Note Orthographique entrela cs.

 

entrelarder

entrelarder v. tr. verbe transitif 1 Piquer une viande avec du lard. : Entrelarder un rôti. 2 figuré Parsemer de. : Entrelarder un texte de références. SYNONYME entremêler ; farcir ; mêler . aimer

 

entremêler

entremêler v. tr. , pronom. verbe transitif 1 Insérer certaines choses dans d ’autres. : Entremêler des fruits et des friandises. SYNONYME mélanger ; mêler . Note Sémantique Ne pas confondre avec le verbe emmêler, mêler avec d ’autres choses. 2 Parsemer de. : Entremêler un rapport de tableaux comparatifs. verbe pronominal Se mélanger. : Tous les éléments se sont entremêlés. Note Grammaticale À la forme pronominale, le participe passé de ce verbe s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Leurs doigts se sont entremêlés tendrement. aimer

 

entremets

entremets n. m. nom masculin Dessert. : Un bel assortiment de glaces, de sorbets, de mousses à titre d ’entremets. Note Orthographique un entremet s, des entremet s: un s même au singulier.

 

entremetteur

entremetteur , euse n. m. et f. nom masculin et féminin péjoratif Intermédiaire dans les affaires galantes.

 

entremettre (s’)

entremettre (s ’) v. pronom. verbe pronominal S ’interposer pour réunir des personnes, régler un différend entre elles, etc. : Les autorités canadiennes se sont entremises pour empêcher son extradition. SYNONYME intercéder ; intervenir . Note Grammaticale Le participe passé de ce verbe, qui n ’existe qu ’à la forme pronominale, s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Elle s ’était entremise pour calmer les esprits. remettre

 

entremise

entremise n. f. nom féminin Action de s ’employer dans une affaire pour quelqu ’un. LOCUTION Par l ’entremise de Par l ’intermédiaire de. : C ’est par son entremise que nous nous sommes rencontrés.

 

entrenuire (s’)

entrenuire (s ’) v. pronom. Se nuire réciproquement. : Il vaut mieux s ’abstenir d ’intervenir plutôt que de s ’entrenuire. Note Grammaticale Le participe passé de ce verbe est toujours invariable. Au lieu de s ’entraider, ils se sont entrenui. conduire

 

entrepont

entrepont n. m. nom masculin Espace compris entre deux ponts d ’un bateau.

 

entreposage

entreposage n. m. nom masculin Action d ’entreposer. : L ’entreposage (et non le *storage ) de meubles.

 

entreposer

entreposer v. tr. verbe transitif Déposer dans un entrepôt. : L ’entreprise a entreposé des archives ici. aimer

 

entreposeur

entreposeur entreposeuse n. m. f. féminin et nom masculin Personne qui reçoit des marchandises en entrepôt. Note Sémantique Ne pas confondre avec le nom entrepositaire, personne qui met des marchandises en entrepôt.

 

entrepositaire

entrepositaire n. m. et f. nom masculin et féminin Personne qui met des marchandises en entrepôt. Note Sémantique Ne pas confondre avec le nom entreposeur, personne qui reçoit des marchandises en entrepôt.

 

entrepôt

entrepôt n. m. nom masculin Lieu où sont déposées des marchandises pour une période déterminée. : Un entrepôt de fruits.

 

entreprenant

entreprenant , ante adj. adjectif 1 Audacieux, qui a l ’esprit d ’entreprise. : Un constructeur entreprenant. SYNONYME actif ; dynamique ; énergique ; hardi . 2 Galant. : Des collègues trop entreprenants.

 

entreprenaute

entreprenaute n. m. et f. informatique Créateur d ’une entreprise centrée sur les nouvelles technologies, vivant par et pour le réseau Internet. Note Technique Les entreprenautes et les équipes qu ’ils constituent, généralement des mordus de technologie, font du réseau Internet un usage permanent dans le cadre de leur travail (GDT ).

 

entreprendre

entreprendre v. tr. verbe transitif 1 Commencer à exécuter. : Entreprendre des travaux. SYNONYME entamer . 2 Tenter de. : Ils ont entrepris de démontrer la faiblesse de cette proposition. SYNONYME essayer ; proposer . Note Syntaxique En ce sens, le verbe se construit avec la préposition de suivie de l ’infinitif. apprendre

 

entrepreneur

entrepreneur entrepreneure n. m. et f. nom masculin et féminin 1 Chef d ’une entreprise. : Un entrepreneur de construction (et non un *contracteur ). Note Syntaxique Le complément du nom entrepreneur est introduit à l ’aide de la préposition de plutôt que en. 2 Personne qui, à ses risques, crée, développe et implante des entreprises. : L ’an dernier, ce sont des entrepreneures qui ont créé 60 \% des nouvelles entreprises du Québec. Note Technique En France, on emploie plutôt l ’expression créateur d ’entreprise.

 

entrepreneurial

entrepreneurial , iale , iaux adj. adjectif 1 néologisme Relatif à la création d ’entreprise. 2 néologisme Relatif à l ’entrepreneur, au chef ou au créateur d ’entreprise.

 

entrepreneuriat

entrepreneuriat n. m. nom masculin Fait de mobiliser des ressources humaines, financières et matérielles pour créer, développer et implanter des entreprises. : La chaire d ’entrepreneuriat de HEC. SYNONYME création d ’entreprise .

 

entrepreneurship

entrepreneurship n. m. nom masculin Manifestation de l ’esprit, des attitudes et de l ’activité des créateurs d ’entreprises. SYNONYME esprit .

 

entreprise

entreprise n. f. nom féminin 1 Action. : C ’est une entreprise audacieuse. SYNONYME affaire ; tentative . 2 Unité économique de production de biens ou de services. : Une entreprise de fabrication, de télécommunications, de services. Des entreprises privées, publiques. SYNONYME exploitation . LOCUTIONS Chef d ’entreprise. Entrepreneur à la tête d ’une organisation. SYNONYME dirigeant ; président -directeur général, . Culture d ’entreprise. Ensemble des traditions de structure, de gestion et de savoir-faire qui assurent la cohésion d ’une entreprise. Entreprise émergente. Entreprise innovante qui en est à ses débuts (GDT ). : La récession a entraîné la fermeture de plusieurs entreprises émergentes (et non *start-up ), de nombre de jeunes entreprises (et non *start-up ). Note Technique En français, l ’expression « start-up » est à éviter, car il s ’agit d ’un emprunt à l ’anglais qui entre inutilement en concurrence avec les termes français déjà existants (GDT ). Esprit d ’entreprise. Volonté ou goût de mettre en œuvre et de réaliser des entreprises sociales ou commerciales. Petite et moyenne entreprise (PME ). Entreprise dont l ’effectif est de 10 à 50 personnes.

 

entrer

entrer v. tr. , intr. verbe transitif 1 Introduire. : Entrer une aiguille dans une veine, une clé dans une serrure. 2 informatique Saisir, enregistrer sur un support. : Entrer des données et mettre à jour les tableaux comparatifs. Note Grammaticale Employé transitivement, le verbe se conjugue avec l ’auxiliaire avoir. verbe intransitif 1 Pénétrer. : Elle est entrée dans la maison. Les voleurs sont entrés par la fenêtre. SYNONYME accéder ; introduire . 2 Être compris dans. : Il y a du sucre, de la farine, du beurre et des œufs qui entrent dans ce gâteau quatre-quarts. 3 Commencer à faire quelque chose. : Entrer en action. Entrer en guerre. 4 Passer à une nouvelle étape. : Entrer dans l ’adolescence. Marie-Ève est entrée à l ’université. SYNONYME commencer ; entreprendre . Note Grammaticale Employé intransitivement, le verbe se conjugue avec l ’auxiliaire être. Note Syntaxique Si on entre dans une maison, on monte dans une voiture, on s ’engage dans une voie de circulation. LOCUTIONS Entrer en fonction (s ). Être au commencement d ’un nouvel emploi. Entrer en ligne de compte. Constituer un élément qui doit être considéré. SYNONYME être considéré . Entrer en scène. Se manifester. : C ’est alors que les conseillers entrent en scène. SYNONYME intervenir . Entrer en vigueur, en exercice. : La loi entre en vigueur (et non *est effective ) le 15 mars. aimer

 

entresol

entresol n. m. nom masculin Espace d ’un immeuble situé entre le rez-de-chaussée et le premier étage.

 

entre-temps

entre-temps adv. adverbe Pendant ce temps. : La plante germa entre-temps.

 

entretenir

entretenir v. tr. , pronom. verbe transitif 1 Maintenir en bon état. : Entretenir son jardin. SYNONYME soigner . 2 Assurer la subsistance de. : Entretenir une famille. SYNONYME charger ; faire vivre ; nourrir ; subvenir . 3 Parler de. : Il entretint son ami du problème. SYNONYME informer . verbe pronominal Converser avec quelqu ’un. : Ils se sont longuement entretenus au téléphone. SYNONYME deviser ; parler . Note Grammaticale À la forme pronominale, le participe passé de ce verbe s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Elles se sont entretenues brièvement à ce sujet. venir

 

entretien

entretien n. m. nom masculin 1 Action de maintenir en bon état. : L ’entretien de sa voiture. Des frais d ’entretien. L ’entretien du jardin réclame beaucoup de soins. Note Sémantique Ne pas confondre avec le nom maintenance, ensemble des moyens d ’entretien utilisés dans le but de maintenir un système, un matériel technique en état de fonctionnement normal. 2 Conversation suivie avec quelqu ’un. : Un entretien téléphonique. Elle a sollicité un entretien auprès du directeur. Note Sémantique Ne pas confondre avec les noms suivants: • causette, conversation familière;conciliabule, réunion secrète;conversation, entretien familier; dialogue, conversation entre deux personnes;palabre, conversation longue et inutile.

 

entretoise

entretoise n. f. nom féminin Pièce de bois qui relie deux autres pièces.

 

entretoit

entretoit Impropriété pour comble.

 

entretuer (s’)

entretuer (s ’) ou entre-tuer (s ’) v. pronom. verbe pronominal 1 Se tuer mutuellement. : Les animaux se sont entre-tués. 2 figuré Se quereller violemment, se battre. Note Grammaticale Le participe passé de ce verbe, qui n ’existe qu ’à la forme pronominale, s ’accorde toujours en genre et en nombre avec son sujet. Ces truands se sont entretués. aimer

 

entrevoir

entrevoir v. tr. verbe transitif 1 Voir peu longtemps ou imparfaitement. : J ’ai entrevu Delphine hier soir, je n ’ai pas eu le temps de lui parler. SYNONYME apercevoir . 2 Commencer à comprendre. : Olivier entrevoit une solution à son problème. SYNONYME découvrir ; imaginer ; prévoir . voir

 

entrevue

entrevue n. f. nom féminin Rencontre concertée entre deux ou plusieurs personnes. : Fixer une entrevue avec un journaliste. SYNONYME entretien .

 

Spanish Dictionary

entre

entre preposición 1 Indica que algo o alguien ocupa completamente algún punto del espacio que separa dos cosas o está situado en medio de ellas; puede referirse tanto al espacio físico como al tiempo :entre Santa Cruz y Cochabamba; entre dos fuegos; entre las diez y las once; han construido un edificio en el terreno vacío que había entre esas dos calles .2 Indica un estado o una calidad intermedia entre dos extremos :entre agradecido y quejoso; entre dulce y amargo .3 Indica que alguna cosa o alguien está rodeado de algo o mezclado con ello :se ocultó entre la maleza; estás entre amigos; encontró el zapato entre la ropa sucia .4 Indica que algo o alguien forma parte o pertenece a un grupo o a una colectividad; suele usarse con nombres en plural :esta película está entre las más famosas; entre ellos, no hay nadie que sea tan listo como tú; su opinión no se cuestiona nunca entre los alumnos; es costumbre entre labradores .5 Indica que algo se realiza de forma colectiva o con la colaboración de varias personas :entre todos lo conseguiremos; han escrito la novela entre los dos .6 Indica que una acción o un sentimiento se produce de forma recíproca entre dos o más personas :entre ellos existe una gran amistad; entre padre e hijo, hablan claro .7 Introduce los dos miembros de una comparación :se apreciaba una gran semejanza entre los dos; esta es la única diferencia que existe entre tú y yo .ETIMOLOGÍA Voz patrimonial del latín inter . A la misma familia etimológica pertenecen disentería , enteritis , enterocolitis , entrañas, interior , interno, intestino, ínterin , interino e íntimo .

 

entre-

entre- Prefijo que entra en la formación de nombres, adjetivos y verbos con el significado de: (i )Situación o calidad intermedia :entrecejo, entrepaño, entreacto .(ii )Casi, un poco :entrever, entreabierto .

 

entreabrir

entreabrir verbo transitivo Abrir una cosa un poco o a medias :entreabrir los ojos; entreabrió la boca como para decir algo que no dijo; entreabrió la puerta y asomó la cabeza; entreabriendo la cortina, allí dentro se vislumbra a un hombre postrado en el suelo ;notó que la puerta se entreabría con una cautelosa lentitud .El participio es entreabierto .

 

entreacto

entreacto nombre masculino Intermedio en un espectáculo público, en especial el que tiene lugar entre dos actos en una representación teatral :los entremeses eran obritas cortas que se representaban en los entreactos de las comedias .

 

entrecano, -na

entrecano, -na adjetivo 1 [pelo, barba ] Que es parcialmente canoso :Pepe, de 39 años, alto, desgarbado y de barba entrecana, es un bailaor andaluz que vive en Barcelona .2 [persona ] Que tiene el cabello parcialmente canoso .

 

entrecasa

entrecasa Arg, Urug coloquial Palabra que se emplea en la locución adverbial de entrecasa , que se aplica a objetos, especialmente prendas de vestir, que se usan solo para estar dentro de la casa :yo no tiro la ropa, si pasa de moda la uso de entrecasa .

 

entrecavar

entrecavar verbo transitivo Cavar ligeramente, sin ahondar mucho en la tierra .

 

entrecejo

entrecejo nombre masculino Espacio que separa las dos cejas :las personas cejijuntas tienen el entrecejo poblado de pelos; era hombre de mediana estatura, de frente muy despejada y con un entrecejo que daba severidad y energía a su mirada .fruncir (o arrugar ) el entrecejo Hacer un gesto de enfado, preocupación, etc. , arrugando la frente y las cejas :frunció el entrecejo cuando le dijeron que el tren saldría con retraso .

 

entrecerrar

entrecerrar verbo transitivo 1 Dejar una puerta o ventana casi cerrada pero sin llegar a cerrarla completamente o sin llegar a encajarla en su marco .SINÓNIMO entornar .2 Bajar los párpados sin llegar a cerrar los ojos por completo :entrecierra los ojos medio sonriendo, como cada vez que trama una nueva intriga .SINÓNIMO entornar . Conjugación [27 ] como acertar .

 

entrechocar

entrechocar verbo transitivo 1 Hacer chocar dos o más cosas entre :entrechocaron sus copas cuando sonaron las doce campanadas .2 verbo intransitivo /verbo pronominal Chocar entre sí [dos o más cosas ], especialmente si es de manera repetida :el viento hacía entrechocar las ramas de los árboles; escucha el sonido débil de las cadenas al entrechocarse; (fig ) el espía existirá mientras los pueblos se entrechoquen entre ellos . Conjugación [1 ] como sacar .

 

entreclaro, -ra

entreclaro, -ra adjetivo Que tiene algo de claridad .

 

entrecoger

entrecoger verbo transitivo Agarrar a alguien de manera que no se pueda escapar fácilmente .Conjug. [5 ] como proteger .

 

entrecomar

entrecomar verbo transitivo Poner entre comas .

 

entrecomillado

entrecomillado nombre masculino Palabra o conjunto de palabras que en un texto aparece entre comillas :decidió poner todos los entrecomillados en negrita .

 

entrecomillar

entrecomillar verbo transitivo Poner entre comillas una palabra, frase o texto :las citas de otros autores se entrecomillan .

 

entrecortado, -da

entrecortado, -da adjetivo [sonido, respiración ] Que se emite con interrupciones muy breves y continuadas :llorando y con palabras entrecortadas, la mujer le explicó que acababan de arrebatarle el monedero .

 

entrecortar

entrecortar verbo transitivo 1 Cortar algo sin llegar a dividirlo del todo :entrecortar un filete .2 entrecortarse verbo pronominal Interrumpirse de forma intermitente en su emisión [un sonido, en especial la voz ].

 

entrecot

entrecot nombre masculino Filete grueso de carne, generalmente de vacuno o cerdo, sacado de entre costilla y costilla del animal .El plural es entrecots o entrecotes .

 

entrecruzamiento

entrecruzamiento nombre masculino 1 Acción de entrecruzar o entrecruzarse .2 Efecto de entrecruzar o entrecruzarse .

 

entrecruzar

entrecruzar verbo transitivo 1 Cruzar dos o más cosas entre :hay que entrecruzar los bolillos para ir formando la puntilla .2 Hacer que dos cosas se encuentren o coincidan en un lugar o una situación :no es casual la unión artística de cantantes brasileños y africanos, si se conocen los lazos históricos que los entrecruzaron debido a la esclavitud .3 entrecruzarse verbo pronominal Pasar por un lugar [dos personas, animales o cosas ] que llevan direcciones opuestas :los bailarines se entrecruzan en el centro del escenario .SINÓNIMO cruzarse .4 entrecruzarse Encontrarse, relacionarse o coincidir [dos o más cosas o personas ]:sus destinos se entrecruzaron durante un viaje de trabajo al extranjero .SINÓNIMO cruzarse . Conjugación [4 ] como realizar .

 

entrecubierta

entrecubierta nombre femenino mar Espacio que hay entre las cubiertas de una embarcación .Se usa más en plural .

 

entredicho

entredicho nombre masculino 1 Duda sobre la honradez, veracidad o posibilidades de una persona o de una cosa :su creatividad en este caso está en entredicho; el sistema de gobierno se ponía en entredicho; su reputación podía quedar en entredicho; dejará en entredicho su profesionalidad .2 Censura eclesiástica que prohíbe a ciertas personas o en determinados lugares el uso de los divinos oficios, de algunos sacramentos y de la sepultura eclesiástica :el teólogo alemán tiene el entredicho .

 

entredós

entredós nombre masculino 1 Tira bordada o de encaje que se cose por cada uno de sus bordes a una tela para adornarla .2 Armario de poca altura, en especial el que llevaba un cajón con la parte superior de mármol y que generalmente se colocaba entre dos balcones .3 En imprenta, tipo de letra de tamaño intermedio entre el breviario y el de lectura .

 

entrefilete

entrefilete nombre masculino Noticia corta que se publica en un periódico .

 

entrefino, -na

entrefino, -na adjetivo 1 Que es de una calidad media entre lo fino y lo basto :la producción nacional lanera es deficitaria en calidades de lanas finas y entrefinas .2 Que es de un grosor medio entre lo delgado y lo grueso .3 [vino de Jerez ] Que tiene algunas de las cualidades del llamado fino .

 

entreforro

entreforro nombre masculino Tela que se pone, generalmente mediante un sistema de pegado en caliente, como refuerzo entre el tejido y el forro de algunas partes de prendas de vestir, por ejemplo de una solapa o un bolsillo .SINÓNIMO entretela .

 

entrega

entrega nombre femenino 1 Acción de entregar :entrega de trofeos; ordenó a los suyos la entrega de las armas; otro sistema de repoblación consistió en la entrega de tierras a instituciones .2 Cosa o conjunto de cosas que se entregan de una vez :la entrega de pescado estaba en malas condiciones .3 Interés y esfuerzo que una persona dedica en el desarrollo de una determinada actividad :en nuestro equipo destaca siempre la pelea, la lucha y la entrega de todos los jugadores .4 Publicación o emisión que forma parte de una serie o que, junto con otras, constituye una obra completa :novela por entregas; las tres entregas de Indiana Jones; la segunda entrega de la revista recopila antiguas entrevistas con Rafael Alberti; todos esperaban con impaciencia las nuevas entregas de las aventuras de Sherlock Holmes; había seguido algunas entregas de esta serie cuando la emitían en el horario de máxima audiencia los jueves en la segunda cadena .

 

entregada

entregada VÉASE columna entregada .

 

entregador, -ra

entregador, -ra adjetivo /nombre masculino y femenino 1 Que entrega .2 nombre masculino y femenino Arg, Urug Persona que acusa o delata a alguien :a ese algún día lo van a liquidar, porque todo el mundo sabe que es entregador de la policía .SINÓNIMO chivato, delator .3 Arg, Urug Persona que da información secreta para que alguien cometa un delito :los ladrones tenían llave de la puerta de entrada, seguro que ha habido un entregador .

 

entregar

entregar verbo transitivo 1 Poner una cosa o a una persona en poder de alguien o bajo su responsabilidad :le entregué la carta; el rey les entregaba las tierras (el feudo ) a los nobles a cambio de la promesa del señor feudal de ayudarle en caso de guerra, de prestarle consejo si se le pedía y de algunas otras obligaciones; mañana nos entregan las llaves del departamento .2 entregarse verbo pronominal Rendirse o dejar de enfrentarse a algo o alguien :entregarse al enemigo; el presunto homicida se entregó a la policía durante la madrugada del sábado .3 entregarse Dedicarse con gran esfuerzo y atención a una actividad :entregarse al estudio; se entregó en cuerpo y alma a la música .4 entregarse Dejarse dominar por una cosa, especialmente una pasión, un vicio o una mala costumbre :entregarse al dolor; muchos de los primeros españoles que viajaron a América se entregaron prontamente a la lujuria, sin cavilar acerca del peligro de las enfermedades venéreas .entregarla coloquial Morirse . VÉASE entregar el equipo ; entregar el rosquete ; entregar las herramientas; entregar los trastos . ETIMOLOGÍA Voz patrimonial del latín integrare reparar, restablecer ’. Significó inicialmente restituir, reintegrar ’ y después se especializó en designar la misma acción de reintegrar ’: ‘hacer entrega ’. Del mismo origen que integrar (V.). De la familia de entero (V.). Conjugación [7 ] como llegar .

 

entreguerras

entreguerras Palabra que se utiliza en la locución de entreguerras , que indica que algo se sitúa en el período de paz que media entre dos guerras consecutivas, especialmente entre las dos guerras mundiales :entre 1923 y 1925 fue uno de tantos artistas que ululaban ateridos de hambre por las calles del París de entreguerras .

 

entreguismo

entreguismo nombre masculino coloquial Actitud pusilánime en una negociación o lucha, ya sea por cobardía o por soborno :el entreguismo de los líderes sindicales era evidente durante la negociación .

 

entreguista

entreguista adjetivo /nombre común CSur, Méx coloquial [persona ] Que procede contra los intereses de su propio país o de un grupo al que pertenece .

 

entrelazamiento

entrelazamiento nombre masculino 1 Acción de entrelazar .2 Efecto de entrelazar .

 

entrelazar

entrelazar verbo transitivo 1 Unir o atar una cosa con otra cruzándolas entre :los novios entrelazaron sus manos ;en el fondo del estanque se entrelazan troncos y ramas .2 Relacionar o mezclar una cosa con otra para formar un conjunto o idea homogéneos :los guionistas entrelazan episodios de muy diversa índole ;este albergue viene a ser una traslación de esas ventas de la novela picaresca donde se entrelazan las más diversas historias de nobles, moriscos, arrieros y bachilleres . Conjugación [4 ] como realizar .

 

entrelazo

entrelazo nombre masculino Motivo ornamental formado a base de elementos entrelazados :abundan las iniciales zoomorfas que recuerdan el arte oriental en sus entrelazos .

 

entrelínea

entrelínea nombre femenino 1 Espacio blanco que hay entre dos líneas de un texto impreso .2 Lo que se escribe entre dos líneas .

 

entrelinear

entrelinear verbo transitivo Escribir manualmente algo intercalándolo entre dos líneas de texto previamente escrito .

 

entrelistado, -da

entrelistado, -da adjetivo [motivo decorativo ] Que tiene un dibujo entre una lista y otra .

 

entrelucir

entrelucir verbo intransitivo Aparecer a la vista [una cosa ] entre otras .Conjug. [45 ] como lucir .

 

entremedias

entremedias (también escrito entre medias )adverbio 1 Entre dos lugares o cosas, rodeado de algo o mezclado con ello :había una montaña de calcetines negros, y, entremedias, alguno rojo; pasó entremedias de los dos .2 En un punto del tiempo que se sitúa en algún momento indeterminado dentro de un periodo mayor o entre dos momentos :pasó unas horas en Montevideo por negocios y entremedias aprovechó para visitarnos .

 

entremedio, -dia

entremedio, -dia adjetivo 1 Que está en medio de los extremos .SINÓNIMO intermedio .2 adverbio En lugar o tiempo igualmente distante de los extremos :paso ocho o nueve meses al año en Caracas pero entremedio hago un viaje a Europa .SINÓNIMO en medio .

 

entremés

entremés nombre masculino 1 Alimento, generalmente frío, que se sirve antes del primer plato y suele presentarse combinado con otros del mismo o distinto tipo, como un surtido de fiambres, mariscos, canapés, huevos rellenos, etc. :solamente quiso comer el entremés y el postre; sirvieron varias bandejas de entremeses .Se usa más en plural con el mismo significado .2 Pieza teatral breve, en un solo acto, de tono humorístico, que originalmente se representaba en los entreactos de una comedia o un drama :el argumento del entremés no estaba relacionado con el de la obra teatral; Cervantes fue autor de entremeses .ETIMOLOGÍA Préstamo (s. xv ) del catalán entremès manjar entre dos platos principales ’, ‘entretenimiento intercalado en un acto público ’ o del francés antiguo entremès (actual entremets ), ambos procedentes del latín intermissus, participio de intermittere intercalar .

 

entremesista

entremesista nombre común Autor de teatro que escribe entremeses .

 

entremeter

entremeter verbo transitivo 1 Doblar o meter hacia dentro una parte saliente de una tela o un papel :para hacer la cama hay que entremeter las sábanas y las mantas bajo el colchón .2 Meter una cosa entre otras :entremetió el recorte del periódico entre los libros ;la carta se ha caído y se ha entremetido entre el estante y la pared .3 entremeterse verbo pronominal Participar [una persona ] en un asunto ajeno, dando opiniones, consejos o indicaciones, o actuando como intermediario, sin que le corresponda o sin tener derecho a ello por no habérselo pedido nadie :entremeterse en la vida privada de otros .SINÓNIMO entrometerse, inmiscuirse, meterse .ETIMOLOGÍA Préstamo (s. xiii ) del latín intermittere, compuesto de inter entre ’ y mittere enviar ’, ‘meter ’. De la familia etimológica de meter (V.).

 

entremetido, -da

entremetido, -da adjetivo /nombre masculino y femenino Entrometido .

 

entremetimiento

entremetimiento nombre masculino Acción de entremeter o entremeterse .

 

entremezclar

entremezclar verbo transitivo Mezclar una cosa con otra sin que formen un conjunto homogéneo o se confundan entre :la revista se caracterizó por saber entremezclar la publicidad con novelas por entrega y consejeros sentimentales ;durante el resto del siglo coexisten y se entremezclan las dos corrientes .

 

entrenador, -ra

entrenador, -ra nombre masculino y femenino 1 Persona que entrena a personas o animales en la práctica de una actividad, en especial si se dedica a ello profesionalmente :es entrenador de natación .2 Persona que se dedica a la preparación física y a la dirección técnica de un equipo deportivo, designando los jugadores que deben jugar en cada partido y la función determinada que cada uno debe desempeñar, en especial si se dedica a ello profesionalmente :el entrenador de la selección nacional de fútbol .SINÓNIMO técnico .

 

entrenamiento

entrenamiento nombre masculino Preparación para perfeccionar el desarrollo de una actividad, especialmente para la práctica de un deporte :ejercicios de entrenamiento; el piloto brasileño logró ayer, en los entrenamientos, establecer un nuevo récord del circuito .SINÓNIMO entreno .

 

entrenar

entrenar verbo transitivo 1 Preparar o adiestrar a personas o animales en el desarrollo de una actividad, especialmente en la práctica de un deporte :el equipo que entrena José Antonio Camacho buscaba goles y los encontró cuando ya casi nadie confiaba en ello .2 verbo intransitivo /verbo pronominal Prepararse [una persona ] en el desarrollo de una actividad, especialmente en la práctica de un deporte :tenía un problema con el tendón, y siete días antes de la competición, mientras entrenaba, se rompió; los jugadores de la selección se entrenan por las mañanas .

 

entrenervio

entrenervio nombre masculino Espacio comprendido entre los nervios del lomo de un libro encuadernado .

 

entrenervios

entrenervios nombre masculino plural Espacios que quedan entre los nervios del lomo de un libro .

 

entreno

entreno nombre masculino Entrenamiento .

 

entrenudo

entrenudo nombre masculino Trozo de un tallo de caña comprendido entre dos nudos .SINÓNIMO canuto, cañuto .

 

entreoír

entreoír verbo transitivo Oír una cosa sin entenderla bien :así yo meditaba en tanto me afeitaba esta mañana mismo, cuando de pronto caí en la cuenta de que los compases entreoídos y medio escuchados que llegaban desde una radio lejana eran los de aquel que solía ella complacerse en llamar “nuestro ” bolero .

 

entrepaño

entrepaño nombre masculino 1 Tabla horizontal que se coloca adosada a una pared, dentro de un armario o en una estantería, y sirve para colocar objetos sobre ella :los entrepaños de la estantería están abarrotados de revistas antiguas .SINÓNIMO anaquel, balda, estante .2 arq Parte de pared comprendida entre dos pilares, columnas o huecos .

 

entrepelado, -da

entrepelado, -da adjetivo [caballo, toro ] Que tiene el pelaje con pelos blancos entremezclados con un fondo oscuro :una yegua entrepelada .

 

entrepierna

entrepierna nombre femenino 1 Zona interior de los muslos próxima a las ingles :como regla generalizada, la barra horizontal de la bicicleta debe quedar unos cuatro centímetros por debajo de la entrepierna .2 Parte de una prenda de vestir que corresponde a esta zona del cuerpo :la entrepierna del pantalón .3 coloquial Órganos genitales de una persona .4 nombre ambiguo Chile coloquial Traje de baño masculino ¿traes el entrepierna? porque iremos a la playa más tarde .Se usa también en plural con el mismo significado .pasarse por la entrepierna coloquial Despreciar una cosa o no concederle importancia :los malos humores de doña Rosa se los pasaba por la entrepierna .

 

entreplanta

entreplanta nombre femenino Planta de una casa o edificio que se construye quitando parte de altura a la planta inferior o a la superior :el artefacto fue colocado junto a los ascensores de la entreplanta del mercado .

 

entrerriano, -na

entrerriano, -na adjetivo 1 Relativo a Entre Ríos, provincia de Argentina, o a sus habitantes :ciudad entrerriana .2 adjetivo /nombre masculino y femenino [persona ] Que es de Entre Ríos :gobernador entrerriano; los entrerrianos celebran la victoria futbolística .

 

entresaca

entresaca nombre femenino 1 Acción de entresacar :en el vivero de árboles tienen que hacer la entresaca necesaria para que los que queden puedan desarrollarse convenientemente .2 Efecto de entresacar .

 

entresacar

entresacar verbo transitivo 1 Seleccionar y extraer una cosa de entre otras, especialmente frases o conceptos de una obra escrita, unas declaraciones, etc. :nos limitaremos a entresacar, sin falsear el texto de su contexto, las ideas más sobresalientes de la obra; la riqueza de libros litúrgicos debió ser incalculable, si nos atenemos a los pocos datos entresacados de las actas capitulares o monásticas de aquella época .2 Cortar parte del cabello para que resulte menos espeso :le dije al peluquero que me entresacara un poco el pelo .3 Eliminar algunos de los árboles o plantas que han nacido demasiado juntos en un lugar para que queden más espaciados . Conjugación [1 ] como sacar .

 

entresijo

entresijo nombre masculino 1 Aspecto o característica poco conocidos u ocultos de una persona o cosa :la comunicación entre el director de juego y su partenaire constituyen gran parte del entresijo que se teje en un partido de dobles; durante unos minutos hablaron de banalidades, hasta enfrentarse con los inevitables entresijos y pormenores de la boda .Se usa más en plural .2 anat Repliegue del peritoneo que mantiene en su posición los intestinos uniéndolos a la pared posterior de la cavidad abdominal :el entresijo contiene numerosos vasos sanguíneos y linfáticos .SINÓNIMO mesenterio, redaño .

 

entresuelo

entresuelo nombre masculino 1 Esp Planta de un edificio situada entre la más baja y la primera o principal .2 Esp Planta baja de un edificio levantada más de un metro sobre el nivel de la calle, y que debajo tiene sótanos o piezas abovedadas .3 Esp Planta de un teatro o cine situada inmediatamente encima del patio de butacas .

 

entretalla

entretalla nombre femenino Relieve en que el motivo escultórico sobresale menos de la mitad de su grosor sobre la superficie del fondo .SINÓNIMO bajorrelieve .

 

entretanto

entretanto adverbio 1 Durante el mismo período de tiempo en el que ocurre otra cosa y de forma simultánea a esta :fui de viaje a Costa Rica, y mis hijos se instalaron entretanto en casa de mis padres; estoy esperando su llamada, y entretanto aprovecho para leer un poco; se esperaron allí, entretanto él iba a buscar el automóvil .También se escribe entre tanto .2 nombre masculino Tiempo en que se espera algo o que media entre dos sucesos :en el entretanto, leeremos un poco .

 

entretecho

entretecho nombre masculino CSur, Bol, PRico Último piso de un edificio, generalmente construido sobre la cornisa y un poco retirado del nivel de la fachada .SINÓNIMO ático .

 

entretejer

entretejer verbo transitivo 1 Mezclar hilos de texturas o colores diferentes para componer adornos en un tejido :entretejió unas iniciales en su suéter .2 Relacionar o mezclar una cosa con otra para formar un conjunto o idea homogéneos :los guionistas de culebrones entretejen mil historias turbulentas de amor ;personajes, situaciones, acontecimientos significativos se entretejen formando un delicado y brutal entramado .SINÓNIMO enlazar, entrelazar .

 

entretela

entretela nombre femenino 1 Tela que se pone, generalmente mediante un sistema de pegado en caliente, como refuerzo entre el tejido y el forro de algunas partes de prendas de vestir, por ejemplo de una solapa o un bolsillo .SINÓNIMO entreforro .2 entretelas nombre femenino plural Asuntos o sentimientos más ocultos, íntimos y profundos :no quería complicarse la vida con la presencia de su hijo en las entretelas de su gobierno; el libro descubría todas sus entretelas .

 

entretelar

entretelar verbo transitivo Poner una entretela en una prenda de vestir .

 

entretención

entretención nombre femenino Amér coloquial Actividad, cosa o juego que divierte o entretiene :la música clásica y las visitas de algunos amigos fueron su entretención .

 

entretener

entretener verbo transitivo /verbo intransitivo 1 Hacer pasar el tiempo de manera agradable :la música entretenía a los invitados en las veladas cortesanas .SINÓNIMO distraer .ANTÓNIMO aburrir .2 verbo transitivo Hacer perder el tiempo de una persona ocupando su atención e impidiendo la realización o continuación de una acción :llegó tarde porque lo entretuvieron unos amigos en el bar del barrio .3 Dar largas a un asunto de modo que se retrase su resolución :estuvo dos meses entreteniendo el pago del alquiler con excusas interminables .4 Hacer menos molesta o más llevadera una cosa :entretener el hambre; entretener el tiempo de espera .SINÓNIMO distraer .5 entretenerse verbo pronominal Pasar el tiempo de manera agradable :en sus ratos de ocio se entretenía con la costura .SINÓNIMO distraerse .ANTÓNIMO aburrirse .6 entretenerse Perder el tiempo [una persona ] ocupándole la atención una cosa que impide que realice o continúe una acción :llegó tarde porque se entretuvo en buscar las llaves del automóvil . VÉASE entretener el tiempo . Conjugación [87 ] como tener .

 

entretenida

entretenida nombre femenino Venez coloquial Entretenimiento .

 

entretenidamente

entretenidamente adverbio Méx De forma entretenida o divertida :aprender entretenidamente .

 

entretenido, -da

entretenido, -da adjetivo 1 Que hace pasar el tiempo de manera agradable :una película entretenida; un partido entretenido .SINÓNIMO ameno, distraído .ANTÓNIMO aburrido, tedioso .2 Esp [trabajo, actividad ] Que requiere la dedicación de mucho tiempo por ser muy laborioso :los trabajos de carpintería son muy entretenidos .3 nombre femenino Esp Mujer que es mantenida económicamente por su amante .4 adjetivo /nombre femenino Venez coloquial [mujer ] Que vive con un hombre sin haberse casado con él .

 

entretenimiento

entretenimiento nombre masculino 1 Acción de entretener o entretenerse :para mantener las cuotas de audiencia incluyeron programas dedicados exclusivamente al entretenimiento .SINÓNIMO divertimento .2 Efecto de entretener o entretenerse :programa de entretenimiento .3 Actividad o afición que hace pasar el tiempo de manera agradable y sirve de pasatiempo :el cine es mi entretenimiento favorito .SINÓNIMO distracción, diversión, divertimiento .4 Mantenimiento de un sistema mecánico o del funcionamiento en un servicio :entretenimiento de una máquina; entretenimiento de la limpieza .

 

entretiempo

entretiempo nombre masculino Período de tiempo de la primavera o del otoño, próximo al verano, que se caracteriza por una temperatura suave en contraste con el frío o calor rigurosos :ropa de entretiempo .

 

entreventana

entreventana nombre femenino Espacio de pared que queda entre dos ventanas .

 

entrever

entrever verbo transitivo 1 Ver una cosa de manera confusa o imprecisa :apenas se entrevió la costa, toda la tripulación del barco explotó de alegría; entrevió en la oscuridad el bulto del muchacho tendido en el suelo .2 Sospechar, intuir o conjeturar una cosa :entreveo su intención; por el momento no se entrevé posibilidad alguna de que tal tipo de esclarecimiento científico pueda ser alcanzado .ETIMOLOGÍA Préstamo (s. xix ) del francés entrevoir , derivado de voir ver ’. De la familia etimológica de ver (V.). Conjugación [91 ] como ver .

 

entreverado, -da

entreverado, -da adjetivo 1 Que tiene interpoladas o intercaladas cosas diversas :los murmullos ascienden entreverados con aroma de incienso; encontraron pliegos en latín y en castellano entreverados uno con otro .2 Venez coloquial [animal ] Que ha sido cruzado con otro de distinta raza .3 nombre masculino Venez Asado de cordero o de cabrito ensartado en una vara y aderezado con sal y vinagre . VÉASE tocino entreverado .

 

entreverar

entreverar verbo transitivo 1 Intercalar o mezclar una cosa entre otras o varias entre :entreverar lechugas con alcachofas; la crisis y la recesión económicas que se iniciaron en 1973, entreveradas con toda la transición política, tuvieron sus manifestaciones bien concretas en el área de la banca privada ;en su libro se entreveran poemas en español y en inglés .2 entreverarse verbo pronominal Arg, Urug coloquial Trabarse en discusión o pelea [una persona ] con otra .3 entreverarse Arg, Urug coloquial Relacionarse [una pareja ] sentimentalmente :él quiere entreverarse con ella .4 entreverarse Arg, Urug coloquial Enfrentarse [dos grupos de caballería ] y luchar cuerpo a cuerpo los jinetes .

 

entrevero

entrevero nombre masculino 1 CSur coloquial Mezcla desordenada de personas, animales o cosas :se armó un entrevero tan grande que nadie supo qué hacer; los semáforos de la avenida estaban descompuestos y a la hora de volver a casa era un entrevero terrible de automóviles .2 Arg, Urug coloquial Relación sentimental o amorío .

 

entrevía

entrevía nombre femenino Espacio que existe entre los dos rieles de una vía férrea :el conjunto de piedras situadas en la entrevía de los trenes se denomina “encachado .

 

entrevigado

entrevigado nombre masculino 1 Espacio que queda entre dos vigas .2 nombre masculino Trabajo de albañilería que consiste en rellenar este espacio .3 nombre masculino Relleno utilizado en este trabajo, formado generalmente por cascotes y otros elementos de desperdicio .

 

entrevista

entrevista nombre femenino 1 Reunión de dos o más personas para tratar algún asunto, generalmente profesional o de negocios :el primer ministro se mostró satisfecho de su visita y manifestó que las entrevistas con los dirigentes iraníes habían sido positivas, serias y amistosas .entrevista de trabajo Reunión que una persona especialmente cualificada mantiene con alguien que aspira a un puesto de trabajo; la reunión sirve para conocer personalmente a la persona que opta al puesto de trabajo y para determinar si posee las características más idóneas para desempeñar la tarea .2 Conversación que un periodista mantiene con una persona y que está basada en una serie de preguntas o afirmaciones que plantea el entrevistador y sobre las que la persona entrevistada da su respuesta o su opinión :entrevista de radio; entrevista de prensa; entrevista de televisión; presenta un programa diario de noticias y entrevistas .3 Guion periodístico en el que se basa esta conversación :el periodista pensaba que cuando estas películas se presentaban en cualquier tipo de exhibición era mejor dirigirse a la sala de prensa y preparar con tacto las entrevistas .ETIMOLOGÍA Calco (s. xix ) del francés entrevue , derivado de entrevoir (V. entrever ). De la familia etimológica de ver (V.).

 

entrevistado, -da

entrevistado, -da adjetivo /nombre masculino y femenino [persona ] Que se somete a una entrevista, normalmente con un periodista .

 

entrevistador, -ra

entrevistador, -ra nombre masculino y femenino Persona que hace una entrevista, en especial si se dedica a ello profesionalmente :este grupo de inspectores tiene a su disposición un total de 109 entrevistadores .

 

entrevistar

entrevistar verbo transitivo 1 Realizar una entrevista :un equipo de la televisión venezolana viajará hasta Santiago de Chile para entrevistar a su presiente .2 entrevistarse verbo pronominal Mantener una reunión [una persona ] con otra u otras para tratar de un asunto, generalmente profesional o de negocios :el delegado regional viajó a la capital para entrevistarse con el secretario general del partido .

 

entrevisto, -ta

entrevisto, -ta participio Participio irregular de entrever . También se usa como adjetivo :a la derecha empezaban las edificaciones que yo había entrevisto desde el puente; el estudio del problema así entrevisto constituye el capítulo principal .

 

Sanseido Wisdom Dictionary

entreat

en treat /ɪntríːt /動詞 他動詞 かたく 1 «…を /…することを » 〈人 〉に懇願する, 嘆願する, 哀願する «for » ; A to do /that節 〗A 〈人 〉に …するよう […と ]懇願する Let me go, I entreat you .お願いだから行かせてください 2 【人に 】…を乞 (こ ) い願う «of » entreat a pardon 許しを請う ▸ I entreat a favor of you .どうぞ1つお願いを聞いてください

 

entreaty

en treat y /ɪntríːti /名詞 -ies U C かたく 嘆願, 懇願, 哀願 make entreaties (重ね重ね )嘆願する

 

entree

en tr e en tree /ɑ́ntreɪ |ɔ́n -/〖<フランス 名詞 1 C アントレ 〘本来はディナーの魚と肉の間で出される料理をいうが, 特に ⦅米 ⦆ではメインディッシュをさすことが多い 〙.2 U C «…に [への 入ること, 入場 ; 入る権利, 入場許可 «into , to » .

 

entrench

en trench /ɪntrén (t )ʃ /動詞 他動詞 1 ⦅時に非難して ⦆通例 be ed 信念 習慣 権力などが 〉確立 [固定化 ]される, 〈人が 〉 (身の安全などが )かたく守られる The culture is firmly [deeply ] entrenched in local schools .その文化は地元の学校でしっかりと [よく ]守られている 2 …が塹壕 ざんごう で囲まれる .ment 名詞 U (考え 態度の )固定化 [確立 ], 身を守る事 ; C 塹壕 .

 

entrenched

en tr nched /-t /形容詞 意志 習慣などが 〉強固な, 変わることのない an entrenched attitude [tradition ]確固たる態度 [確立された伝統 ]

 

entrepreneur

en tre pre neur /ɑ̀ntrəprənə́ː r |ɔ̀n -/名詞 C 1 起業家 .2 興行主, プロモーター .i al /-riəl /形容詞 起業家 (として )の .